The Heartless Gangster In 1892 (HIATUS)

Kabanata 18

KABANATA 18

Utos

Nang makauwi kami sa bahay ay agad na kwenento ni filina ang nangyari.Hindi makapaniwala sila nanay at tatay,gulat at mangha ang nakaukit sa kanilang mukha.Napailing na lang ako,masyado silang namangha.Napayakap tuloy si nanay sakin sa tuwa.She really looks proud,I wish my mom's like her.

Fifty pesos ang nagastos namin lahat kaya ibinigay ko ang natitirang pera.Hindi pa nga halos ito tatanggapin ni nanay at tatay dahil daw ay marami na akong nagawa at naitulong sa kanila.Tinanggap na lang rin nila dahil wala rin naman silang magagawa.Alam kong nahihiya lang sila sakin.Wala namang nakakahiya e,they helped me so I must return the favor.Ayoko ring magkaroon ng utang ng loob sa isang tao.

They've been good to me.They treat me like a real family,na kahit ang tunay kong pamilya nabigong iparamdam iyon.My mother's side aren't kind to me,they treat me like some garbage needed to be thrown away in a trash can.

Bata pa ako noon at hindi pa masyadong naiintindihan lahat.Pero nang lumaki na ako naiintindihan ko na,they hate me.Hindi ko na rin naabutan pa ang pamilya ng daddy ko.Bukod sa maaga namatay ang daddy ko nag-iisa lang rin siyang anak ni Lolo.My dad died when Im 5 years old and my Lolo in my 8 years old.So basically,mas nauna pang pumanaw ang dad ko.

I used to live with my Lolo after my dad died.Takot akong sumama kay mommy dahil palagi rin naman akong sasaktan at pagagalitan.So I chose to live with lolo but then namatay rin si lolo after 3 years.At iyon ang simula ng kalbaryo ng buhay ko sa bahay ng pamilya ni Mommy.I pitied myself for being weak and innocent that time.Wala akong karamay at lagi pang inaapi.Pero habang tumatagal natuto na rin akong maging malakas.I secretly entered myself into a club of taekwondo,karate,judo and etc at the age of 10.

There are times that I want to stop from it kasi walang katapusang sakit nang katawan ang lagi kong natamo.It's really hard but I always taught to myself perserverance is the key.I took years before I finally learned it.

Anyway,enough with my clićhe memories.

Tatlong araw na ang lumipas simula 'nung nangyari ang paligsahan ng kabayo.At sa tatlong araw na 'yun wala naman akong masyadong ginagawa dahil nasa mansiyon lang naman si Melinda,kung may iuutos siya sakin ay iyon lamang ay ang kumuha ng mainom.

Hindi rin muna siyang pinayagan lumabas ng kanyang ama na si Antonio Valencia.Kaya ayun frustrated masyado si lover girl,hindi na daw sila nagka-loving loving moment niya ng kanyang not-so-boyfriend.

Tss kung ako sa sitwasyon niya,bibitaw na lang siguro ako.Bakit ako mag-e-stay sa lalaking aagawin rin naman?bakit ko pa susulitin ang araw na kung saan malaya ko pa siyang makikita't makausap na kung sa huli ay pinahihirapan ko lang rin ang sarili ko.Masasaktan ka rin naman kaya dapat,dapat ka nang bumitaw at limutin na lang kesa bigyan mo lang ang iyong sarili na masanay sa kanyang presensiya.Habang maaga pa sinasanay mo na ang sarili mo na wala siya sa tabi mo.Though,it would be hard but someday you can get over with him.

Love is tend to be tragic,nothing is permanent because everthing is just temporary.How svcks.

Hays,what the hell am I saying?tsk.Pati tuloy ako nadamay sa kakatingin sa kanyang nafufrustrate.I think I need to refresh or do something would make me relax.

Pumunta mo na ako sa harapan ng mansiyon kung saan mayroong falls.Hindi ko nga nabanggit kung ano ang itsura nitong falls.Isang liyon ito na nakataas ang dalawang kamay tapos nakabukas ang bibig nito 'yong para bang akmang susugudin na ang kanyang na-hunting na kakainin.Sa bibig naman nito lumabas ang tubig,ang pangit rin naman kung sa pwet diba?tch.

Seriously,they've got a taste.I think this is very expensive one especially in this era.Hindi pa man uso ang ganito ngayon.Sa tingin ko nabili nila ito sa Europe or America just like that or maybe in Spain too.