The Heartless Gangster In 1892 (HIATUS)

Kabanata 24

WARNING:

Long chapters ahead (oh anong inisip niyo?lol)

Ps:This chapter contains some errors especially in grammar.Please do understand..Im not perfect.I'll just edit it in some other time.But for now please do enjoy!💖

KABANATA 24

Malalim na ang gabi ngunit heto pa rin ako nakatunganga sa kawalan.I forced myself to sleep but I guess my eyes has its own plan to stay wide awake in the whole night.

Palimbag-limbag akong nakahiga,hindi ako mapakali at pilit na inalis sa isipan ang nangyari kanina ng alas-singko.But damn,bakit may sarili atang isip ang isipan ko?na kahit ayaw kong maalala 'yon ay pilit pa ring nagsumiksik sa isipan ko.

What now?pati ba naman utak ko ay ta-traydorin ako?

I cursed underneath when the image of him popped in my head at kusang pumasok ulit ang nangyari kanina.

My mouth left hanging open as I stared at him.Hindi makapaniwala.Napatingin ako sa polo na nakapatong sa balikat ko at sakanya na naka-iwas pa rin ng tingin.I noticed how his ear reddened of embarassment,I guess.

Mabilis kong pinalitan ang gulat sa mukha ko at ipinakita sa kanyang hindi ako naapektuhan sa ginawa niya when really I am.My fvcking heart skipped a beat because of it.At alam kong dahil ito sa gulat sa biglaang ginawa niya.I just didn't expect it so kaya ganun.

But wait..

Baka isa ito sa paraan niya?he is somewhat hitting on me.But the hell I care right?He can hit on me all the time but I will never fall for it.

Pero baka ganito lang talaga siya.Maybe Im just overthinking.He is friendly and gentlemen----but can be playful at times.Siguro na mimis-understood lang ng iba ang kanyang mga kilos kaya sa huli ay nasasaktan sila sa kaaasa sa wala just like what happened to Melinda.

Ipinilig ko na lang ang ulo ko at inalala ang sinabi niya sakin.

"Ngunit hindi ko ring maatim makitang b-bumakat ang iyong---basta iyon na iyon.. atsaka ang m-maputi mong b-batok.Na hindi rin kaaya-ayang makita ng isang lalaki."

Kusang bumaba ang tingin ko sa dibdib ko.And damn right bakat na bakat ang itim kong bra.Nakalimutan kong puti pa lang blouse ang suot ko ngayon.

Sa hindi malamang dahilan ay ramdam ko ang panginginit ng dalawa kong pisngi.Bakit parang nahiya ako na bumakat ang itim kong bra..kung noon nga ay nakaya ko ngang magtwo-piece sa maraming tao,so why now?

I glanced at leandro na ngayo'y nakaipagkulitan na sa mga bata.Bakit ba ako masyadong naapektuhan sa ginawa niya.Nagmamagandang loob lang ang tao at..likas na talaga ang pagiging maginoo ng mga lalaki dito.

I shook my head trying to erase my thoughts of him.

Hinatid namin ang mga bata sa bahay nila.We bid our goodbye to them nang umiyak na lang bigla ang magkapatid.Mabilis rin naman silang napatahan ni Leandro habang ako nama'y nakatingin lamang sa kanila.

"S-sana po maulit pa ito."they murmured between their sobs.

Tahimik lang kaming naglalakad.Atsaka wala rin naman kaming pag-uusapan.

Nakarating na ako sa kanto ng lugar namin.Lumihis na ako ng daan.Itinaas ko na lang ang kamay ko bilang paalam habang patuloy sa paghakbang.Ngunit hindi pa man ako tuluyan nakalayo-layo ay may biglang pumigil sakin,hawak-hawak ang aking kanang pulsuhan.

Kumunot ang noo ko bago binalingan si Leandro.Sinamaan ko siya ng tingin at ibinaba ang tingin ko sa kamay niyang nakahawak saking pulso.

He immediately let go if my hand,shyly.