The Heartless Gangster In 1892 (HIATUS)

Kabanata 28

Sinikap ko talagang makapag-update na hindi lalagpas ng isang buwan:< So, expect a lot of errors in this kabanata. Hindi na ako ng proofread dito e, sana makapag-update din ako next week :>> para hindi na kayo mabitin ng matagal HAHA.

Enjoy reading:>

KABANATA 28

Sobra

It has been seven days since that incident happened. So its still fresh like a morning breeze. Maybe right now alam na nila ang tungkol sa katauhan ko as Clarita Montenegro na anak ng isang Malaking Pamilya dito sa lalawigang ito. Siguro kalat na kalat na rin ang nangyaring kaguluhan sa buong pilipinas or that's what I thought.

Pwede ring hindi na ipinagkalat ang nangyari.  Kasi mauungkat pa ang totoong dahilan ng pagrebelde ng anak na si Clarita sa mga mamamayan at magiging dahilan pa ng pagsama ng tingin ng mga tao sa Montenegro. Pwedeng hindi rin, wala namang positiong o reputation iniingatan ang mga ninuno ko or not.

Napailing ako sa naisip. Kung ano-ano na ang pumapasok sa isipan ko. Until now, hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari. Siguro nga, dapat ko ng sanayang ang sarili ko sa mga ganito. Wala pa nga ako sa gitna ng kwento so expectedly madami pa ang mangyayari dito sa buhay ko sa panahong ito. I must embrace it then.

Binilisan ko ang lakad ko at hinigpitan ang hawak sa balbal na nakatabon sa mukha ko. Hanggang sa gitna lang naman ilong 'yon tsaka wala namang mag-e-effort na silipin ang mata ko, right?

Pumara ako ng isang kalesang papalapit sa gawi ko. Hindi ko naman pwedeng lakarin lang ang Sant Diego edi baka gabihin pa ako.

“Saan po ang iyong punta binibini?”tanong ng kutchero nang tumigil ng tuluyan sa harapan ko.

"San Diego."maikli kong wika.

“Naku, limang peso ho ang aking singil roon.”anito. Ikinibit balikat ko lang iyon at pumasok na ng tuluyan sa kalesa. Five pesos is a piece of cake.

Siguro inisip rin niyang ako ay isang simpleng mamamayan lang basi sa suot kong damit. Hindi nga pumayag si Donya nito pero pinagbigyan lang din naman ako dahil sabi ko sa bahay lang naman and maybe they just love Clarita this much that they could spoil her whatever she wants. Except for Marriage thing na naging dahilan kunohay ng paglayas ko.

“Walang problema. Pwede ko pang gawing sampung pesos kung gusto niyo.”I said cooly. Nagulat ang kutchero sa sinabi ko.

“Ikinagagalak ko ho iyon, binibini. Maraming Salamat.”Aniya at sinimulan nang patakbuhin ang kabayo.

Isang oras ata ang itinagal ng byahe bago namin narating ang San Diego. Inutusan ko ang kutchero na sa parteng gubat lang ako e baba na kung saan walang masyadong katao-tao.

“Binibini, balita-balita na madaming namamatay na mga gwardiya sibil roon sapagkat ay isang mamamatay tao na kanilang hinuha ay isang rebelde.”anito na may takot sa boses. I smirked. Hmm.

Pasahero mo ngayon ang taong iyon. And speaking of rebelde… kamusta na kaya sila nanay laura, tatay, hilda't filina? Sana maayos lang sila ngayon. Huminga ako ng malalim sa naisip.

“Siguro nga, tsaka ba't ka matatakot? Hindi ka naman kasapi ng gobyerno o espanyol.”wika ko rito.

“Hindi naman sa ganun sapagkat hindi ako naniniwala na isa iyong rebelde...”kumunot ang noo ko sa sinabi nito. Hindi na lang ako kumibo.

“Hindi natin alam kung sino ang taong iyon at baka pagdiskatehan ka pa,”mababa ang boses nito. I don't sense fakeness on it instead I can feel his sincerity.

Ipiniling ko ang ulo ko na parang nag-iisip. Why would I hurt myself?tss.

“Basi sa sinabi mo, sa palagay ko ay mga gwardiya sibil lang ang sasaktan non o mga kasapi ng gobyerno.”tanging nasabi ko lang. Hindi na ito sumagot at tumanggo na lang.