The Heartless Gangster In 1892 (HIATUS)

Kabanata 32

Warning: Not edited po ito so bear with some errors tsaka guys medyo lutang akong nagsulat hihi😥🥺

KABANATA 32

Halik

(So sa Kabanata 18 no'ng sinabi ni Zeime na hindi siya believer ni God ay tinanggal ko na ang line na 'yon. Masyadong ano HAHAHHA.)

I'm not into religious act nor a religious person but I believe in God. As you can see, I am a sinner. I killed people who blocks my way and that's enough reason for me to drift away to God. Even though, I disordered his commandments, still I looked up to him to make my life a lot easier.

My mind is clouded with anger, hatred and revenge that pull me to do against His will. There are times where I questioned His being and His love for us.

Are you even real? Do you even love me? Then why....am I suffering in my life? Why people are hurting me and leaving me alone and scattered?

Why do I end up like this?

That's when I lost myself. That's when I lost a grip to God's hand and end up a devil myself.

Natigil ako sa mga naisip nang may kumatok sa pintuan ko. Nakahiga ako ngayon sa malambot na matress ng kama ko. Tinatamad ako'ng bumangon at maligo.

"S-Señorita, kasambahay po ito. Nais ko lamang ihatid ang iyong umagahan na utos sa akin ni Donya Felicidad." Ani no'ng kumatok.

"Pasok." Sagot ko. Agad din namang pumasok iyong babaeng kasambahay na sa hula ko ay ka-edad ko lang. Dumiretso ito at nilagay ang hawak niya sa lamesa ng aking kwarto.

Tiningnan ko siya pero hindi ito makatingin sa akin. I just shrugged it off. Yumuko muna ito sa'kin bago tuluyang nilisan ang kwarto ko.

Bumangon ako at umupo sa harap ng lamesa na nasa gilid lang ng higaan ko.

Isang basong gatas at dalawang tinapay ang dala no'ng kasambahay. Agad kong ininom ang gatas at kinain ang tinapay. Pagkatapos kung kumain ay dumiretso agad ako sa banyo para maligo.

Tsk! How I hate mornings!

Matapos kong maligo, dumiretson agad ako sa aparador kung nasaan ang mga damit ko o ni Clarita. Pumili agad ako ng masusuot, mabuti na nga lang ay may kulay itim na baro't saya.

Kinuha ko ito at sinuri. It look like a sleeveless inside, see through na kasi iyong kimona niyang black din naman ang kulay na may mga design sa laces nito. Napangiti ako. I like it.

Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras at agad na sinuot iyon. It fits perfectly to me and it hugs my body figure especially in the hips part, pero hindi na sa sayal.

Inayos ko na ang sarili. Naglagay na ako ng pulbo para kahit papano ay hindi naman ako mukhang hagard. Naglagay ako ng kaunting black eyeshadow make up. Kaunti lang ito at hindi makapal. Natural na ding mapula ang labi ko kung kaya hindi na ako naglagay pa ng lipstick. Hindi ko rin naman gusto maglagay ng lipstick.

Pinarisan ko ng black boots ko ang suot ko na may 4 inch heel. Oh, diba? Mukha na ako ngayong pupunta sa lamay.

Lumabas na ako at pumunta sa sala. Naabutan ko ro'n si Donya na naka-upo sa sofa. Mabilis itong tumayo ng maramdaman ang paglapit ko.

"Diyos ko! Mahabaging diyos! Ano'ng klaseng kasuotan iyan! Tila ikaw ay may pupuntahang lamay! Oh diyos ko, patawarin mo ang batang ito." Hysterikal na wika agad nito sa akin at parang ilang saglit lang ay mawawalan na ng ulirat.

"Hindi maganda iyan, clarita. Masamang magsuot ng itim lahat ang kulay dahil isa iyang masamang pangitain. Maaari ka lamang magsuot ng ganyan pag may lamay kang dadaluhan." sermon nito.