The Heartless Gangster In 1892 (HIATUS)

Kabanata 31

KABANATA 31

Heneral

My brows furrowed, pissed with those nonsense gossips.  Just what the fvcking hell they are talking about nonsense things? Tssh.

Mas lalo din akong nainis sa kaisipang mag-backfire iyong ginawa ko at madamay ang pamilya ko. But... that's nothing to be scared of.. I mean to be worried about because if it will happen... I know Don Alejandro can handle it, with his reputation everything will put back to it's original places.

That jerk isn't that big deal naman. Wala naman iyong kwenta. He deserved it anyway. Everyone won't make a fuss of it unless someone with big reputation will try to use it against our Family.

Who could it be?

"Alexandro! Clarita! Bakit ang tagal ninyo?"

Unang bungad sa amin ni Donya nang makarating kami sa living room. Nginisihan lang siya ni Kuya Xander at hinalikan sa pisngi.

"Namasyal lang kami ni Rita, ina."anito.

Tumikhim ako at umupo na sa sofa.

"Clarita? Totoo ba ang aking narinig? Ikaw raw ay marunong nang magpatakbo ng kabayo?"entrega sa akin ni Donya Felicidad.

Huminga muna ako ng halawig saka sumandal at pinagkross ang mga paa ko. Kakapagod ay, parang gusto kong matulog buong araw.

"Oo, ina."sagot ko.

"Sino naman ang nagturo sa iyo kung gano'n?"tanong sakin balik.

Napahilot ako sa sintido at napa-isip. Hayst! Bakit andaming tanong. Ugh kairita!

"Uhm. Iyong kumupkop sa akin sa San Diego."ani ko nang seryoso. Sana lang maniwala sila. Hindi ko naman pwedeng sabihin nagself-learning lang ako?

"Sino ba iyon kapatid? Mukhang naturuan ka ng maayos sapagkat ako ay nagawa mo nang lamangan!"

I spat a glare to Xander. Aba't sumasabat pa talaga? Tsh.

"Eh. Huwag niyo nang alamin pa." I hissed.

Bumuntong hininga si Donya at napa-iling-iling. Mukhang dismayado sa nalaman. Why naman? She should be proud and flattered because of it. Her daughter knows how to ride a horse, eh?

"Hindi ko alam kung matutuwa ako sa nalaman. Siguraduhin mong hindi ka mapapahamak diyaan, Clarita anak." Donya said worriedly.

I let out a smirk and nodded eventually. It's like I can stop her from worrying. Natural lang naman sa mga magulang ang mag-alala sa kanilang anak. So I just nodded to ensure her. I've been giving Donya too much stress. Baka mamatay ito ng ng maaga sa konsimisyon sa akin. Ayoko namang mangyari iyon, hindi ko man siya totoong ina ngunit sa kanya pa rin naman ako nagmula.

Dumiretso agad ako sa kwarto upang mag-ayos kunwari, ang totoo kasi niyan ay kukuha lang ako ng dagger. Mas mabuti nang handa, diba? Baka kung ano pa ang pwedeng mangyari ro'n mamaya.

Inaya kasi ako ni Donya sa pamilihan upang maghanap ng masusuot namin sa 'Welcome Party' ko konuhay. Welcome party my ass, tss.

Hindi na ako nag-ayos pa. Hindi na rin ako nagpalit ng damit. Maayos naman ang suot ko tho I'm a bit uncomfortable with it. Nakasuot ako ng below the knee na long sleeve navy green dress. Hinayaan ko lang ding bumagsak ang malaalon kong buhok.

Bumaba na ako at agad ding nagsalubong ang mga kilay no Donya pagkakita sa'kin.

"Akala ko ba ay mag-aayos ka? Wala namang kabaguhan sa ayos mo ngayon."nagtatakang aniya.