The Heartless Gangster In 1892 (HIATUS)

Kabanata 29

So, lilinawin ko lang ulit sa inyo guys,ha. Para hindi na kayo malito kasi..juskolord ang lito ni author :<<. So, medyo nagkamali ako ng sulat imbes na San Diego ay Santo Thomas ang nailagay ko. Sa San Diego ho talaga si Zeime napadpad hindi sa Santo Thomas. Ang Santo Thomas ay iyon ang nalakihan niyang lugar. Ang lugar ng lolo niya. So, ayan po. Sana ay hindi na kayo malito. Nag-eedit na po ako ngayon at andami talagang mga loopholes! juskolord pasensiya na talaga :<<

KABANATA 29

Hakdog

Pinahid ko muna sa damit ni Heneral Santos ang dagger upang mawala na ang bakas ng dugo rito. Napatingin ako sa leeg nitong patuloy pa ring nagdurugo na parang gripo.

It's disgusting alright but I'm used to it so I shrugged it off. Binalik ko na ang dagger sa lalagyan nito na nasa bewang ko.

Hindi na ako nagulat nang makarinig ng kabog sa pintuan. Umaangat lang ang gilid ng labi ko bago tumalikod na at umalis. But ofcourse, inayos ko muna ang mask at cap ko mahirap na.

Naalala ko ang sinabi niya sa'kin kanina. He said sa wakas ay nakapaghigante na siya sa pamilyang Montenegro. What was that?

I sighed. Nakarating ako sa loob ng kweba ng matiwasay. Ofcourse,  sinigurado ko munang walang sumusunod sa akin. Agad rin akong nagpalit ng damit at nilagay iyon balik sa bag. Kinuha ko ang bag na gawa sa abaka? hindi ko alam, basta ang bag na ito ang gamit ng mga tao ngayon dito. Nilagay ko ang bag ko roon at nagkasya naman. Pa-ubabawan ko na lang ng dahon ng saging.

Nakuha ko ang bag na ito kanina habang pa-uwi ako.

I stopped running when I think I've come so far naman galing sa kulungan. Malaki at maingat lang ang naging hakbang ko habang naglalakad. Lalo na may bahay lang sa gilid ng dinaraanan ko. Ibinalewala ko na lang at nagpatuloy sa paglakad dahil tingin ko walang tao naman sa bahay na iyon ngunit gayun pa man ay nag-iingat pa rin naman ako.

Nahagip ng tingin ko ang isang bag na gawa lang sa--err hindi ko alam ang tawag dun. Nasa labas at gilid lang iyon ng bahay sa pintuan. Naisip kong magagamit ko iyong paglalagyan ng bag ko tutal ay malaki naman iyon.

Dahan-dahan akong naglakad roon habang pinakiramdaman ang paligid. Agaran kong hinablot ang bag ng sa wakas ay nakarating na ako. Hinahalughog ko ka agad ang laman at mabuti naman walang laman iyon kahit ano.

"Ang sarap ng mga handa nila! Busog na busog ako inay! Ang bait talaga ni senyora't inimbitahan tayong mga mahihirap sa kanyang kaarawan!"

Mabilis akong napatakbo nang makarinig ng mga boses. Shit muntik na 'yon ah?

"Mabuting kaugalian nga iyon anak. Mahirap ka na ngayong makahanap ng ganoong tao."

Kumunot ang noo ko. Senyora? Kaarawan? So mayroong selebrasyon pala ngayon kung kaya't pwede pang gumala-gala kahit ganitong oras na? Good. Nakisama ang panahon sa'kin at hindi na ako mag-alala sa masasakyan ko ngayon pauwi. I'm guessing mayroon pa namang namamasaherong mga kutchero ngayon.

Tumingkayad ako upang abutin ang dahon ng saging ipam-paubabaw ko sa bag. Nang maabot ko ay agad kong binali ang gitna niyon at agad na inilagay sa bag upang matakpan ang itim ko bag.

Sa kalsada na ako dumaan at hindi na sa kagubatan. Inayos ko ang balabal ko nang may nakasalubong akong mga tao na sa tingin ko ay galing pa sa birthday-han.

Pinagpatuloy ko lang ang paglalakad hanggang sa hindi ko namalayan ay nakarating na ako sa tapat ng mansiyon ng Valencia, kaarawan ni  Senyora I heard. Maingay at ang daming tao sa labas at pati na rin sa loob. Buong mamamayan ata ng San Diego ang inimbita. Kung sabagay naman ay mayaman naman sila.