The Heartless Gangster In 1892 (HIATUS)

Kabanata 26

KABANATA 26

Garote

Tila ako'y nanigas sa'king kinatatayuan. Pinakiramdaman ko ang paligid at nagulat ako ng dahan dahan ay nagsilabasan ang mga gwardiya sibil isa-isa habang ang mga armas ay nakatutok sa'kin.

Sa palagay ko'y napalibutan ako nilang lahat, pakiramdam ko medyo marami din sila. Kung lalaban ako tiyak akong katapusan ko na. Lahat sila ay may kanya-kanyang mga naglalakihang armas. And how should I fight all of them huh? One wrong move and I'll my death.

Why...damn! ugh ba't ngayon pa? Is this my end already? Wala pa nga ako sa gitna ng kwento..mamamatay na. But then I remember masamang damo nga pala ako. Siguro, may chance pa akong mabuhay o pwede rin hindi.

How lucky I am,huh.

Napa-iling ako sa naisip at pikit mata na lang akong humiling na sana ay hindi rin nahuli sila tatay. I know at this moment pinapahanap na rin sila. I hope nakalayo-layo na sila...malalagay lang sa wala ang pagpapatakas ko. Nailagay ko pa ang sarili ko sa kalahamakan.

I suddenly remembered juanda's line.

"Mawawala ako ng ilang araw dito.Sana naman sana ay wala kang gagawin na kung ano.Wala ka dapat maging galaw hanggat wala ako dito-"

Alam niyang mangyayari 'to kaya pinagsabihan niya muna ako bago umalis. Is this what I get for being hard-headed? Damn. I kinda dont take seriously juandas words because you know Im not really used to follow someone. Kaya ito ang nangyari sakin, maybe its a lesson for me.

"Kung gayun ay hindi nga ako nagkamali sa aking pakiramdam. Ikaw nga ay isang taksil sa pamahalaan."wika ng nasa likuran ko. Siya iyong may hawak ng armas na nakatutok sa'kin ngayon at kung hindi ako magkakamali..si Heneral Santos 'to.

Tsk.

That fvcking dumbass!

At talagang minanmanan niya talaga ako huh? Kung alam ko lang sana mangyayari 'to noon ko pa siya binawian ng buhay! tangina niya. Malalagay pa ang buhay ko sa piligro pag ako talaga makatakas buhay naman niya ang ilalagay ko sa piligro.

Hindi ako sumagot sa nagging turan niya kung kayat mas itinutok lalo niya ang armas na hawak, but it doesn't scare me at all. Though, I'm afraid to die to any moment right now, not because I don't want to die yet but, I still have undone mission in myself and that is to avenge those who killed my father and grandfather. They still need to pay off for what they've done that's why I need to stay alive no matter what.

Hindi na ako nagulat nang pumunta siya sa harapan ko at sa noo ko itinutok ang armas. Short-tempered eh? tss.

Siguraduhin mo lang hindi mo ako mapapatakas kang gago ka. Dahil ikaw talaga ang uunahan kong putulan ng ulo. So be keen coz I might slip away from your sights.

Napakuyom ako ng kamay nang hawakan niya ang mukha ko nang mahigpit. Hindi na ako nakatiis nang himasin niya ang mukha ko. Malakas kong tinabig ang kamay niya sa mukha ko at inis na napangisi dito.

''Matapang..'' anito sakin at tumango-tango pa.
''Ngunit.. hindi sa lahat ng pagkakataon ay maliligtas ka ng katapangan mo binibini sa halip ay ito pa ang magpapahamak sayo.'' ngumisi ito sa akin ng maloko na lalong nagpainis sa akin.

Suminyas siya sa tauhan niya at ilang segundo lang dumating ito sa harapan ko at bigla ako binalya nang tulak sa likod kaya napaluhod ako. Malakas din nilang hinablot ang dalawang pulsuhan ko at nilagyan ng posas.

Tinaas ko ang ulo ko at tiingnan ang Heneral ng walang bahid na takot sa mukha ko. At isa pa bakit ko siya kakatakutan? hindi pa ata naisilang ang magpapatakot sakin. I saw how his face change in instant but then maagap niyang binalik sa dati.