The Heartless Gangster In 1892 (HIATUS)

Kabanata 27

Warning: Madami pong errors dito sa kabanata na 'to. Please bear with it po :> hope you like it
 

Enjoy reading..

KABANATA 27

Pagbabalik

I was ready to meet my death as I accepted the fate of my life. Na ito na talaga ang itinadhana sa'kin. Kaya nga ako'y walang naramdamang takot o pangamba nang dumating na ang araw na kikitil ng buhay ko.

I thought it's just because I am ready to face my fate or death...but I'm wrong. It is because, its not yet my time to die.

Im kind of relieved and then I remember it is the last time that Juanda would help me. Dapat na talaga akong mag-ingat, mas naging kumplokado na ang lahat dito.

Putok ng mga baril ang umalingawngaw sa paligid. Iyak at sigaw ng mga tao na nagkandarapang makaalis sa lugar. I was stunned at the moment, still processing what the fvck is happening.

Napatingin ako sa bagong rating na mga tao. Dalawang Lalaki na nakasakay sa tig-iisang kabayo na sa'king palagay ay mag-ama at sa likod naman niyon ay mga gwardiya sibil din. I creased my forehead, inalala ang tawag sa kanila ng mga tao.

"Ang mga Montenegro!"

Shit? Matagal pa bago promoseso sa'king isip ito.

So means..mga ninuno ko sila?!

Pumikit ako ng mariin. Alam kong possible ngang nandito rin ang mga ninuno ko. I proved that when I saw a hand written Montenegro sa office ni Antonio Valencia. Pero I didn't expected to meet nor to see them in this kind of situation!

But then I remember..they might be here to save as per as Juanda said to help me from this.

Nanghihina akong umalis at naglakad palayo sa gitna ng entablado. Walang naka-pansin sa'kin lalo na ang tanginang Heneral ni satanas dahil sa biglaang nangyari. Pumwesto ako sa gilid at inihilig ang buong katawan sa munting haligi habang nakatanaw sa kanila.

I saw how those politicians panicked pati na din ang mga gwardiya sibil nang tuluyan ng makalapit ang mga ninuno ko o whatsoever. There's a questioned look on them while looking at my ancestors.

I don't know why my ancestors looks powerful, well yeah because they're rich but...uhm, nevermind. Basta ang alam ko lang mayaman kami nuon 'til now. Hindi rin naging parte ng politika ang mga ninuno ko. But then, I wonder bakit may gwardiya sibil silang kasama?hm.

"Ano ang kalapastangan ang nangyari rito?!"Nangangaitang sigaw 'nong ninuno ko na mukhang nasa 40 years old+. I bet he's the great grandfather of my Lolo. He looks powerlful and intimadating. I shivered when he glanced at me with nothing but rage and my world just stop when his expression change into...well, I could see a longing and sadness on it. And it makes me confuse the hell out of me.

Nagtataka man ay humakbang ng isang hakbang si Lenardo. Tumikhim muna ito bago nagsalita.

"Kung iyong mararapatin, ako ang Gobernadorcillo ng bayang ito Don Alejandro. Kung ano man ang mangyayari rito ay labas ka na roon. Wala ka ring karapatang kwestyunin at maghasik ng lagim dito sa lugar na ito."matapang na wika ni Lenardo.

Hindi ko na nasundan pa ang sumunod na pinag-awayin nila dahil nagsimula ng magdilim ang aking pananaw. Wala akong naririnig na kahit ano at namalayan ko na lang kumapos na ang pagkakasandal ko. Hinanda ko na ang sarili ko sa matinding pagbagsak pero bago pa yun nangyari ay may sumalo na sa aking baywang.

Napayakap ako ng wala sa oras sa kung sino mang taong 'yun. I thanked him in my head atleast hindi na nadagdagan ang kaawa-awa kong katawan ng anumang sakit.