20. Melancholy

1.3K 33 0
                                    


It's been a week since I stormed out of that unit. It's been a week since I last saw him in that painful day but it feels like months had already passed.

Wala akong ganang kumain sa nagdaang linggo. Hindi pa nakatulong ang balitang natanggap ko kahapon kay Glamour na mas nagpabigat lang sa aking kalooban.

"I know it's hard for you, particularly now that you're facing a lot of problems. I should be always on your side, I should be comforting you but unfortunately, I can't. Bree, I'm leaving. It is hard for me too, but it wasn't my decision to make. I.. I have a fucked up life, I wasn't on hold of it anynore. We'd leave our craps here and try to live a new like we weren't in shit, and now we will migrate to States and we'll be living there.. for good."

Malungkot kong tinitigan si Glamour.

Aalis na sila? Bakit?

"Biglaan naman ata 'yan Glam, bakit naman gano'n? Anong problema?"

"It's a family problem. Daddy wants us to move and live there together with my cousin. I'm sorry.."

"Glam.."

"I know, I know.. I'm sorry. I will miss you, for sure.

Just like that.

Why do I feel like everything's falling. They're all falling down on me, leaving with me the debris that's scattered everywhere.

"Mommy, hindi pa ba raw uuwi si daddy?" Tanong ko kay mommy nang magtanghalian.

"Hindi pa anak eh." Mahinhin na sagot niya. Halatang sabik na si mommy sa pag-uwi ni dad. Ika-tatlong linggo na naman niyang wala at hindi pa rin umuuwi. Saang lupalop ba iyon nagpupunta at lagi nalang wala.

Busy na naman siguro sa business niyang si..

"My, nasabi niyo na po ba sa kaniya ang tungkol sa kalagayan niyo?"

"Hindi pa. Gusto kong sabihin sa kaniya ng personal, don't worry anak uuwi na rin iyon." She smiled.

Isang linggo na naman ulit ang nagdaan pero wala pa ring daddy na dumarating. What now? Don't tell me nakalimutan niya nang umuwi rito?

"Mommy wala pa rin si dad hanggang ngayon? Baka naman iba na inaatupag no'n, trabaho nga ba talaga?"

"Breaker, don't talk of your dad like that!"

"I'm sorry."

"Anak.. You know how busy your dad is. But he's only doing it for us, especially for you. Your father loves us very much."

Ginusto ko paring paniwalaan si mommy, dahil alam ko sa sarili kong may kaonting parte parin sa akin na umaasa. Umaasa akong mali ang lahat ng alam ko. Umaasa akong hindi iyon magagawa ni daddy at nagkakamali lang ako ng husga.

Pero makalipas ang dalawang araw napansin ko isang umaga na matamlay si mommy, namumugto ang mga mata.

Shit.

Tell me it isn't what I think.

Wala siyang ganang kumain at hindi na pumasok ng opisina.

"Mommy, what's wrong?" I asked her softly but she just shook her head.

"Please, tell me."

"It's nothing.. I'm fine."

"My.. Hindi ka raw kumain mula pa kagabi sabi ni Marie, makakasama 'yan sa baby."

He's TerritorialTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon