Wat Zou Ik Zonder Jou

Hoofdstuk 4.

'Is dit wel zo verstandig?' peinsde Aya toen ze de derde Basic Fit in liepen deze week om Mister Sportschool te vinden. Bezorgd keek ze naar Posie die het weg wuifde.

'Ik kan heus wel een uurtje op zo'n hometrainer zitten.'

Aya's ogen bleven bezorgd staan. 'Dit is al de derde deze week Poos. Normaal sport je nooit.'

'Ik voel me goed' liet ze Aya weten

Aya slaakte een zucht. 'Oké dan. Maar we blijven niet langer dan een uurtje.' Waarschijnlijk hadden ze die tijd niet eens nodig om er achter te komen.

'Die jongen vermorzelt je hart nog voor hij het bezit' mompelde Aya boos terwijl ze Posie richting het fietsapparaat duwde.

Aya zelf trok haar trainingsjackje uit en ging op de hardloopband staan. Na een aantal minuten ontstonden er zweetdruppeltjes op haar voorhoofd die ze er secuur met een handdoek vanaf veegde. Ze haatte sportscholen. Veel liever rende ze een rondje door het park of door een verlaten kalverstraat op een vroege zondagochtend.

'Heb je hem al gezien?' vroeg ze licht hijgend aan Posie.

'Nee' Posie schudde teleurgesteld haar hoofd. 'Misschien werkt hij wel helemaal niet in deze sportschool.'

Aya moest haar best doen om een luide zucht in te houden. Ze waren al een week op zoek naar Mister Sportschool, maar met het aantal sportscholen in Amsterdam waren ze nog minimaal drie weken bezig om Nous op te sporen.

'Misschien werkt hij überhaupt wel helemaal niet in een sportschool' opperde Aya terwijl ze de loopband nog een tikje harder zette.

Daar wilde Posie het liefste niet over nadenken maar misschien had Aya gelijk. Hij had immers niet bevestigend geantwoord toen ze het hem vroeg. Hij had 'zoiets ja' gezegd. Wat betekende dat hij ook gymdocent of personal trainer kon zijn. Shit, als hij personal trainer was ging ze hem nooit vinden. Half Amsterdam had dat beroep zo'n beetje de laatste jaren.

Bij het idee alleen al dat ze hem niet ging vinden werd ze misselijk. Of misschien kwam het door de inspanning die ze niet gewend was. Ze sloot haar ogen in de hoop dat de sterretjes minder werden, die voor haar ogen waren verschenen. Posie probeerde zich te richten op iets anders en tot haar opluchting werd haar ademhaling en hartslag al snel een stuk rustiger toen ze haar voeten van de pedalen af haalde.

Toen ze haar ogen weer opende stond een bezorgde Aya naast haar fiets.

'We gaan hier weg' deelde Aya mee zonder tegenspraak te accepteren, en voor deze ene keer vond Posie het best.

Dat Aya zweeg over het voorval waardeerde ze. Ze zat nu namelijk echt niet te wachten op een -ik zei het toch- preek.

Ze liet zich meevoeren door Aya die haar naar haar auto leidde. Bij de Jacob van Lennepkade parkeerde ze haar auto en voor Posie het wist zat ze in Café Lennep met een Icetea voor zich. De huisgemaakte Icetea van Lennep was zo lekker dat ze er op sommige momenten een moord voor zou willen doen. De Icetea's van Lennep maakten alles weer beter.

Aya nam een grote slok van haar Icetea. 'Wij gaan het helemaal anders aanpakken dame.'

'Hoe dan?'

'Geef me je mobiel.' Posie haalde haar mobiel uit haar handtas en legde die met enige twijfel op de tafel.

Gretig nam Aya het apparaatje in en ontvangst waarna ze driftig begon te tikken.

Posie wende haar blik af en bekeek de bootjes die door de grachten heen voeren. De meesten zaten vol met Chinezen maar er waren ook enkele bootjes met Amsterdammers die gewoon van het mooie weer aan het genieten waren. Als het straks weer wat warmer werd zou ze ook eens hun boot weer uit de opslagplaats halen.

'Wat vind je van hem' Aya schoof Posie's mobiel terug.

Op het beeldscherm was een jongen te zien met kort zwart haar.

'Gaat wel maar niet echt mijn type.'

Het lag niet aan de jongen. Het lag er gewoon aan dat ze die ene jongen niet uit haar hoofd kon krijgen. Al twee hele weken niet.

'Oké naar links dus.' Aya swipte de jongen naar de zijkant van het beeldscherm. Maar omdat het scherm omgedraaid naar Posie lag swipte ze hem overduidelijk naar rechts.

'Shit' vloekte ze zachtjes toen ze dit door had.

'Waar ben je mee bezig' vroeg Posie argwanend.

'Tinderen.' Posie liet haar hoofd in haar handen vallen.

'Ayaaa' schreeuwde ze boos naar haar vriendin. 'Verwijder nu meteen die app.'

'Nee Poos. Dit is onze nieuwe aanpak. Al die sportscholen afgaan kunnen we duidelijk niet aan.' Ze zei er niet bij dat zij het best aan kon, maar dat Posie degene was die het niet aankon.

'Dus zoeken we hem in de hoop dat hij op Tinder zit? Hoe klein is die kans?'

'Heel klein, maar misschien vind je wel iemand die net zo leuk is als Mister sportschool.'

Posie rolde haar ogen. Die kans was nog kleiner. Mister Sportschool was nagenoeg perfect. Waarom had ze nu gewoon niet het lef gehad om zijn nummer te vragen. Dan was ze nu niet aan het daten via zo'n stomme app.

'Aah kom op Posie. Maak eens een beetje lol. Het leven is al serieus genoeg.'

'Ik ben echt niet zo hopeloos dat ik op Tinder op zoek ga naar een date' mompelde Posie. Ze zou niet diegene zijn die haar allereerste vriendje had leren kennen via Tinder. Daar zou ze een stokje voor steken.

'Oh mijn god, jij en Jurgen zijn een match.' Aya schreeuwde het zo hard dat een aantal toeristen op het voorbij varende bootje vragend hun kant op keken.

'Wie is in hemelsnaam Jurgen?'

'Die jongen die ik net per ongeluk naar rechts heb geswipet. Misschien valt hij best mee.'

Posie schudde haar hoofd. Ze wilde die Jurgen helemaal niet en al helemaal niet via Tinder.

'Hij stuurt je een bericht' kirde Aya nu.

'Je naam is even mooi als je profielfoto' citeerde ze de tekst.

Posie proestte de helft van haar slok Icetea uit.

'Wie stuurt nou zoiets. Alleen een creep. Verwijder die app alsjeblieft.'

'Of een romanticus' opperde Aya. 'Wat zal ik terugsturen?' vroeg ze enthousiast Posie's laatste opmerking negerend.

'Jouw bloempotten kapsel mag er anders ook wel zijn' antwoordde Posie sarcastisch.

Aya's lippen rolden in een grijns waarna ze druk begon te typen.

Posie keek haar met grote ogen aan. 'Je gaat me niet zeggen dat je dat serieus gestuurd hebt.'

'Jawel. Oh wacht. Hij heeft al weer gereageerd.'

'Je hebt gelijk. Ik moet nodig naar de kapper. Maar ik wilde dat eigenlijk uitstellen tot vlak voor onze eerste date.'

Aya lachte hardop terwijl Posie's lippen een voorzichtige glimlach vormden.

'Ik moet toegeven hij is best leuk' vond Aya.

'Hé, pik mijn date niet in' lachte Posie terwijl ze de mobiel uit Aya's handen griste.

Misschien was dit nog helemaal niet zo'n slecht idee. De kans dat ze Nous nog eens zou zien was toch al minimaal en Jurgen was inderdaad best grappig.