Wat Zou Ik Zonder Jou

Hoofdstuk 38.

'Waarom duurt het nou zolang?' Noussair liep voor de zoveelste keer door de gang maar nog steeds zag hij geen dokter binnen komen die meer kon vertellen over Posie haar situatie.

'We moeten gewoon geduld hebben' zuchtte Marieke.

'Maar de operatie had een uur geleden al klaar moeten zijn.'

'Ze laten het ons vanzelf wel weten. Ga toch rustig zitten.' Ze klopte op het stoeltje naast haar.

Noussair ging in de stoel naast Marieke zitten maar zijn hoofd ging gelijk weer naar de deur toen deze open ging. Een lichte teleurstelling ging door hem heen toen hij zijn teamgenoot Jurgen zag.

'En?' vroeg hij toen hij in zijn sportoutfit de gang in liep.

'Nog niets bekend' klaagde Noussair.

'Oh.' Jurgen klopte Noussair bemoedigend op zijn schouder en ging vervolgens naast hem zitten.

'Moet jij niet boven op de bar staan en het kampioenschap vieren?'

Jurgen haalde zijn schouders op. 'We hebben net al even feest gevierd en ik vroeg me af hoe het met jou was. Je nam je telefoon de hele tijd maar niet op.'

'Die is leeg' mompelde hij waarop Jurgen glimlachte.

'Ik heb trouwens iets voor je.'

Uit zijn zak haalde Jurgen de medaille die elke speler op het veld had gekregen. Dankbaar pakte Noussair hem aan, bestuurde hem even maar borg hem vervolgens op in zijn zak.

'Hoe was de wedstrijd?' vroeg hij om even zijn gedachten bij iets anders te hebben dan bij de dokters die op dit moment in Posie's hart zaten te snijden.

'Hij was wel oké. Twee nul gewonnen. Niet heel spectaculair. Zo'n typische nerveuze wedstrijd vlak voor een kampioenschap. Kjell was tien minuten voor de wedstrijd zijn keepershandschoenen kwijt en Carel heeft zijn haar wel vier keer opnieuw in model gebracht, want meneer moest er wel goed uitzien op de kampioensfoto. Natuurlijk haalde Klaas-Jan tien seconden voor de foto zijn hand door het haar van Carel waardoor het alle kanten op sprong.'

Een kleine grinnik verliet de mond van Noussair. 'En verder?'

'Je vrienden uit Lyon waren er nog. Maar toen ze hoorden dat jij er niet was zijn ze boos verhaal gaan halen bij Overmars. Toen heeft hij het uitgelegd van Posie maar ze zijn alsnog boos vertrokken.'

Noussair haalde zijn schouders op. 'Mooi laten gaan. Als ze dit al niet begrijpen wil ik niet eens meer voor zo'n club spelen.'

Jurgen knikte. 'Zal ik anders even gaan vragen of ze al meer weten?' Jurgen wenkte naar de blonde vrouw achter de balie van de afdeling en nam elk detail van haar lichaam in zich op.

'Ze wil ons niets vertellen' vertelde Noussair hem.

'Ik krijg wel wat bij haar los' verzekerde Jurgen hem waarna hij opstond en naar de balie liep. Hij boog voorover en fluisterde iets in haar oor. Op zijn mond lag een grijns die hij bewaarde wanneer hij een meisje probeerde te versieren.

Noussair zag nog net hoe hij de vrouw een knipoog schonk. Het meisje in kwestie bloosde en keek vervolgens op het beeldscherm van haar computer. Niet veel later had ze de telefoon in haar hand om te bellen naar de operatiekamer.

Jurgen draaide zich om en keek Noussair grijnzend aan.

Noussair keek hem hoofdschuddend aan. Natuurlijk lukte het een flirtende Jurgen wel om informatie over Posie los te peuteren, maar werd hij elke keer zonder informatie weg gestuurd.

Het meisje had inmiddels de telefoon al weer neergelegd en vertelde iets aan Jurgen. Jurgen bedankte haar en blies een handkusje haar kant op.

'Komt dat geflirt van hem toch nog eens uit' mompelde Noussair.