Wat Zou Ik Zonder Jou

Hoofdstuk 24.

'Ik wist wel dat het perfect zou zijn tussen jou en Noussair. Jullie zijn gewoon voor elkaar gemaakt. Dat betekent vuurwerk tussen de lakens.' Aya droomde weg toen Posie haar verhaal deed over gisteren.

Posie bloosde en nam een slokje van haar thee. 'Komt allemaal door Nous hoor. Hij zorgde ervoor dat ik me elk moment goed voelde. Hij was zo bezorgd en lief.'

'Ik wilde dat mijn eerste keer perfect was' jammerde Aya.

'Dat was het niet?' vroeg Posie zich hardop af.

'Nee. Bij lange na niet. Zijn ouders zaten beneden en hij was de hele tijd bang om betrapt te worden.' Aya trok er een gezicht bij waaruit Posie kon opmaken dat het inderdaad niet haar beste ervaring was.

'Hoe zit dat eigenlijk met je hart? Staat seks op de verbodenlijst, naast alle andere goede dingen in het leven? Ik snap nog steeds niet hoe je het nou al bijna een jaar lang zonder wijn volhoud.'

Posie haalde haar schouders op. 'Waarschijnlijk wordt het niet aangeraden. Versnelling van de hartslag enzo.' Ze deed alsof het niets voorstelde maar ze merkte vandaag dat gisteren voor haar te veel was geweest. Ze was moe, waardoor ze veel minder zin had om haar hoofd in de studieboeken te steken. Tot overmaat van ramp had ze vandaag ook nog eens het gesprek met dokter Maes. Die prikte overal door heen en zag natuurlijk meteen wat er aan de hand was.

'Moet ik meegaan naar je afspraak?' vroeg Aya toen ze het bezorgde gezicht van haar beste vriendin zag.

'Is niet nodig. Mama komt me zo halen en gaat mee.' Posie keek naar de ingang van de Doppio maar zag haar moeder nog niet binnenkomen.

'Maar hoe is het met jou? Je was gisteren uit geweest? Nog relatiemateriaal tegen gekomen?'

Aya schudde haar hoofd. 'Mick was er en hij was lam. Dus toen had ik het wel snel gehad.'

'Die gast moet een begrijpen dat het over is tussen jullie.'

'Ach, ik ben Bar-Blend in gevlucht en toen heb ik hem niet meer gezien.'

Posie's ogen werden groter. 'Dat heb je niet gedaan.'

'Wel. Mick heeft een hekel aan homo's en ik heb er geen enkel probleem mee dus leek het me wel een goede optie. Het enige nadeel was dat alle jongens daar gay zijn en ik dus geen date heb kunnen scoren. Maar ik heb in ieder geval een gezellige avond gehad daar.'

Posie schudde lachend haar hoofd. 'Zoiets kan alleen jij maar doen Ay'

'Wat kan Aya alleen maar doen?' Posie's moeder was bij het tafeltje komen staan en legde haar hand op Posie's schouder.

'Een homobar in gaan om Mick te ontvluchten.' Aya glimlachte breed naar Marieke.

Net als haar dochter schudde ook Marieke haar hoofd.

'Je kan hem ook gewoon vertellen dat je geen interesse meer hebt.'

'Neuh. Dit is veel effectiever. Eigenlijk hoopte ik dat hij me volgde. Ik had hem wel eens daar binnen willen zien.' Aya grinnikte hardop.

Een kleine grijns verscheen op het gezicht van Marieke. 'Ramptoerist dat je ook bent.'

Onschuldig haalde Aya haar schouders op en nam haar beker warme chocolademelk in haar handen.

'Gaan jullie maar. Ik reken zo wel af. Ik hoorde dat het druk is op de weg dus jullie kunnen beter wat eerder vertrekken.'

Dankbaar knikte Marieke naar Aya en nam ze haar dochter mee naar de auto. Onderweg naar het ziekenhuis passeerden ze over de snelweg de Johan Cruyff Arena. Stilzwijgend bekeek Posie het stadion. Vorig jaar rond deze tijd was alles nog zo anders geweest. Toen was ze nog geen hartpatiënt, was haar vader er nog en kende ze Nous nog niet.

Marieke zag dat haar dochter naar het stadion keek. 'Zondag is die wedstrijd waar we voor uitgenodigd zijn.'

'Ik kan niet. Ik heb tentamenweek' antwoordde ze kortaf. Ze ging daar dus echt niet naartoe.

'Ik zou het wel fijn vinden als je er bij was. Dan ben ik er niet zo alleen.'

Posie slaakte een zucht. 'Mam, je weet dat ik een hekel heb aan voetbal. Ik heb niets te zoeken in dat stomme stadion.'

'Je vader had het fijn gevonden als je er naar toe ging. Hij vond het sowieso altijd fijn wanneer jij op de tribune zat, ook al waren die momenten maar zeldzaam.'

Posie zweeg en keek nog eens naar het stadion.

'Hij heeft me wel eens verteld dat er voor hem dan een andere sfeer heerste. Alsof hij voelde dat jij er dan was.'

Posie trok wantrouwend haar wenkbrauwen op.

'Nee echt. Hij baalde ervan dat zijn passie niet jouw passie was. Dat hij vaak van huis was en dat we vaak moesten verhuizen. We waren jong toen we jou kregen. Pas net twintig. Hij wilde een goede vader zijn maar tegelijkertijd moest hij ook zo hard trainen om die top te halen. Hij voelde zich schuldig dat hij niet de vader kon zijn die je verdiende.' Marieke keek er zo schuldig bij dat ze direct medelijden met haar moeder kreeg.

Posie glimlachte. 'Het is al oké mam. Je hoeft het niet goed te praten. Uiteindelijk ben ik goed terecht gekomen en daar gaat het om. Het heeft er allemaal voor gezorgd dat ik de mens ben ik geworden die ik nu ben.'

'Je bent een geweldig mens Posie' vertelde haar moeder. 'Waarom gaan we gewoon niet zondag naar dat stadion toe. Jij, ik en Ella en misschien wil Nous ook wel mee. Gewoon om te zien wat papa heeft opgebouwd. Hij is er dan wel niet meer, maar verscheidene jongens heeft hij ook in de jeugd getraind. We kunnen wel zien wat hij heeft achter gelaten en daar trots op zijn. Hij werkte er zo hard voor.'

'Is het de laatste wedstrijd van het seizoen?'

Marieke schudde haar hoofd. 'Nee, de laatste thuis wedstrijd. Maar ze kunnen wel kampioen worden geloof ik.'

'Oké.'

Marieke keek vluchtig opzij. 'Is dat een oké ik begrijp het, of een oké ik ga zondag mee?'

'Allebei.'

'Meen je die?'

Posie knikte haar hoofd. 'Als papa echt vond dat er een betere sfeer heerste als ik er was, hebben ze dat misschien wel nodig om kampioen te worden. Ik zou me eeuwig schuldig voelen als ik hem dat af pakte. Het is wel de selectie die hij nog getraind heeft.'

Marieke boog naar de passagiersstoel en kuste Posie's wang. 'Je bent geweldig Poos. Je vader zou zo trots op je zijn. Dat was hij al maar ik denk nu nog net een beetje meer.'

'Ik weet het' klonk Posie's stem.

'Hoe kom je trouwens aan dat kettinkje' Marieke wees naar het kleurrijke hangertje om Posie's nek.

Een grote lach verscheen op haar gezicht toen ze terug dacht aan gisteravond. 'Van Nous gekregen.'

'Die jongen is zo lief voor je' vond Marieke.

Posie knikte haar hoofd. Toen ze gisteravond tegen Noussair aanlag en na de seks bijna in slaap viel haalde hij opeens dat kettinkje tevoorschijn uit zijn portemonnee.

'Ik heb het al heel lang geleden gekocht maar ik had niet verwacht dat ik het je ooit zou kunnen geven' waren zijn woorden geweest. Hij had het hangertje bij haar omgedaan en het vervolgens van een afstandje bestudeert.

'Nog mooier dan ik had verwacht' fluisterde hij waarna hij haar tegen zich aantrok en het tweetal in slaap viel.