Wat Zou Ik Zonder Jou

Hoofdstuk 8.

'Posie' klonk de meest heldere stem naast haar. Zonder om te kijken wist ze precies van wie deze stem kwam. Omdat ze hem verdomme twintig seconden geleden naar binnen had zien lopen.

'Nous' antwoordde ze. Ze wilde streng klinken maar zijn naam kwam eerder als een smeekbede uit haar mond.

Direct ontstond er een grijns op zijn gezicht.

Ze moest zichzelf bij elkaar zien te rapen voordat ze geen enkel woord meer kon uitbrengen. Want die invloed had hij op haar.

'Wat doe jij hier?' vroeg ze dan ook met een vaste stem.

'Mijn vader is de eigenaar van deze tent.' Zijn ogen straalden trots uit.

'En jij? Wat doe jij hier alleen?' Noussair schoof de stoel tegenover die van Posie naar achteren en ging erop zitten.

'Ik heb een date' mompelde ze.

'Oh ja?' verrast trok hij zijn wenkbrauwen omhoog en leunde met zijn armen op de tafel waardoor hij nog dichter bij haar kwam. 'Met wie?'

'Doet er niet toe. Ik denk dat het trouwens beter is dat je gaat. Hij kan elk moment komen.' Ze verwachtte niet dat Jurgen nog ging komen. Maar ze wilde ook niet dat Noussair wist dat haar date haar liet zitten. Dan zou hij haar gezelschap houden terwijl hij misschien wel andere plannen had. Zo was hij gewoon.

'Vind je het ook niet gek om me weg te sturen, terwijl dit alles van mijn vader is.' Noussair keek om zich heen en nam alle details van het café tot zich.

Posie haalde haar schouders op. 'Vind je het ook niet raar om hier straks te zitten terwijl mijn date eraan komt.'

Noussair schudde zijn hoofd. 'Ik ben wel nieuwsgierig naar het type wat jij date.'

'Ga gewoon weg Nous.' Haar stem klonk al een stuk onvriendelijker.

'Ik ga helemaal nergens heen Posie.'

'Ze zei dat je moest oprotten.' Aya was van de barkruk afgeklommen en stond nu met een nijdige blik naast haar beste vriendin.

Het meisje had geen benul dat dit Nous was en was er van overtuigd dat Jurgen zich voordeed als een ander.

'Het is oké Aya' probeerde Posie haar gerust te stellen voordat ze hem zoals beloofd in zijn kruis ging trappen.

Aya schudde wild haar hoofd. 'Het is niet oké Poos. Je hebt hem vriendelijk gevraagd weg te gaan maar dat doet hij niet.'

'Luister vriend' Aya prikte Noussair in zijn buik. 'Of je kunt gewoon weggaan. Of ik laat je eruit zetten.'

'Ohja? Wie ga je vragen om mij eruit te zetten? Mijn vader of moeder?' Noussair keek vrolijk naar de bar waar zijn moeder een aantal glazen aan het schoonmaken was. Die vrouw zag er niet uit alsof ze überhaupt in staat was wie dan ook eruit te zetten.

Niet begrijpend keek Aya naar Posie.

'Zijn ouders zijn de eigenaar van dit café' legde ze zachtjes uit.

Alsof deze informatie er niet toe deed haalde Aya haar schouders op. 'Prima dan gaan wij er vandoor.'

Ze pakte Posie's hand vast en trok haar van de stoel af. Nog voordat Posie ook maar één stap kon zetten hield Noussair haar tegen. Zijn handen legde hij op haar onderarm, waardoor Aya deze losliet.

'Niet gaan, je hebt toch een date?'

Posie knikte ongemakkelijk. 'Hij komt toch niet meer dus ik kan inderdaad maar beter gaan.' Ze deed haar best om tussen de smalle stoeltjes door naar Aya te lopen maar Noussair's lichaam verplaatste zich geen centimeter.