Wat Zou Ik Zonder Jou

Hoofdstuk 35.

'Noussair Mazraoui.' Zo zachtjes mogelijk nam hij zijn telefoon op. Hij wilde Posie niet wakker maken dus praatte hij op een fluisterende toon.

'De deal is zo goed als rond' klonk de stem van Bart zijn vaste zaakwaarnemer.

'De deal is rond?' vroeg hij zich af.

'Lyon. Ze hebben gereageerd en willen je hebben voor 25 miljoen. Ajax is akkoord.'

Bart babbelde rustig door terwijl Noussair zijn hersenen liet kraken. Hij had Bart toch gebeld dat hij helemaal geen transfer meer wilde maken? Of was hij dat vergeten zoals er wel meer langs hem heen was gegaan de afgelopen week. Fuck. Hij had Bart dus niet gebeld. Hij kon zich in ieder geval geen gesprek met Bart herinneren en normaal gesproken had hij een prima geheugen.

'...... en met een salaris van ruim één komma twee miljoen per jaar lijkt het me dus wel een prima deal.'

'Huh wat?' vroeg hij zachtjes aan Bart.

'Ja ik schrok er ook van hoor' maar ze willen je dus een salaris aanbieden van boven de miljoen.

'Maar ik wil het helemaal niet' klonk zijn stem paniekerig.

Bart zijn lach was hoorbaar door de telefoon. 'Geloof me Nous. De helft ben je al kwijt aan de belastingdienst, dus zoveel is het ook weer niet. Er is nog wel één clausule in je contract. Ze willen je zondag nog één keer zien spelen, voordat er getekend wordt. Maar dat lijkt me geen probleem. Ik had net van der Sar aan de lijn en die kon beloven dat ten Hag daaraan wel wilde meewerken.'

'Maar ik wil het helemaal niet' zei hij opnieuw.

'Wat wil je niet?'

'Die transfer, Lyon.'

Bart zuchtte vermoeid. 'Ik heb ook nog een aanbieding liggen van AS Roma, maar dat is maar 19 miljoen. Dus dan zou ik eerst even weer moeten bellen met Ajax of dat eventueel ook een optie is.'

Noussair schudde zijn hoofd. Maar realiseerde dat Bart dat niet zag. 'Je hoeft niet te bellen Bart. Ik wil geen transfer maken. Misschien wil ik helemaal wel stoppen met voetbal.'

'Wat is dit nou weer?' vroeg Bart duidelijk verbaasd. 'Gaat het wel goed met je? Heb je een mental coach nodig? Ik ken er nog wel eentje die je kunt bellen.'

'Nee ik heb geen mental coach nodig. Er is meer in het leven dan voetbal Bart. Ik wil gewoon-' Noussair stopte zijn zin en slikte even. Zijn ogen gingen naar Posie die nog altijd lief lag te slapen.

'Ik wil Posie gewoon niet kwijtraken' zei hij vervolgens.

'Je vriendin is tegen een transfer' concludeerde Bart.

Noussair snoof glimlachend. 'Was ze dat maar. Ze heeft helemaal een hekel aan voetbal.'

'En nu?'

'Geen idee. Misschien dat ik maar in het restaurant van mijn ouders ga werken of in het hoveniersbedrijf van mijn oom.'

'Dat is zo zonde. Je bent geweldig in voetbal. Je houdt van deze baan.'

'Ik kan het niet beide hebben Bart. En Posie en voetbal. Dus ik kies voor die laatste.'

'Oké dan ga ik ze afbellen. Mocht je iets nodig hebben dan bel je me goed?'

'Ja.'

Noussair legde zijn telefoon weg en sloeg zijn arm om Posie heen. Toen hij met zijn wijsvinger haar wang streelde gingen haar ogen open.

'Nous?'

'Ja lieverd.'

'Je moet die deal niet zomaar weggooien. Niet voor mij.'