Wat Zou Ik Zonder Jou

Hoofdstuk 11

A/N Een vroege update vandaag omdat ik midden in mijn tentamens zit en ik van mezelf weet dat ik daardoor vanavond vergeet een hoofdstuk online te zetten. Vrijdag komt er een extra hoofdstuk online!!!!

Dus nu loop je voortdurend met dat ding om je nek?'

'Drie weken maar Aya.' Posie pakte het kleine apparaatje wat met een koordje om haar nek was gebonden.

'En dat ding meet je hartslag?'

'Ja' herhaalde Posie het geen wat ze zojuist ook al had verteld. 'Het houdt mijn hartslag bij via die sticker op mijn borst en zend het naar het ziekenhuis die er een hartfilmpje van maken. Zo kunnen ze precies zien wanneer het misgaat.'

Aya knikte afwezig.

'Heb je het Nous al vertelt?'

Posie schudde haar hoofd. Hij had haar meerdere malen geappt of alles oké was en telkens had ze geantwoord dat ze nergens meer last van had. Wat ook waar was. Sinds dat voorval in het café was ze niet meer weggevallen.

'Je moet het hem vertellen' vond Aya.

'Ga ik ook doen. Maar ik moet eerst weten hoe serieus het is tussen ons voordat ik hem opzadel met dat klote hart van mij.'

Aya knikte en nam een hap van haar appel. 'Zayd gaat volgende week weer op missie.'

Aya zei het snel maar aan haar gehele lichaamshouding kon Posie zien dat ze het er moeilijk mee had.

'Waarheen?'

'Syrië.' Medelevend sloeg Posie haar hand om die van Aya. Aya had het er altijd moeilijk mee gehad dat haar broer het leger in wilde. Toen ze klein waren was Aya's gezin uit Afghanistan gevlucht. Ze wist hoe erg oorlogen waren. Maar haar broer vond dat nu hij de kans had om anderen in een gelijke situatie te helpen, hij deze kans moest pakken. Hoe erg de rest van de familie ook zeurden niet het leger in te gaan hoe meer hij gemotiveerd werd het juist wel te doen.

'Hij geeft vrijdag een feestje. Kom je ook?'

'Natuurlijk kom ik' glimlachte Posie naar haar beste vriendin die duidelijk wel wat steun kon gebruiken.

'Mooi, ik zit er echt niet op te wachten om daar alleen met zijn vrienden te zitten.'

'Zo erg is het toch niet?' Posie had Zayd altijd aardig gevonden en waarschijnlijk waren zijn vrienden dat ook wel.

Aya haalde haar schouders op. 'De meesten zitten ook in het leger' verklaarde ze.

'Zullen we zo langs de Dunkin gaan?'

'Die verslaving van jou voor donuts is echt niet gezond Poos'

'Er zijn ergere dingen om verslaafd aan te zijn hoor.'

'Zoals?' Aya stak uitdagend haar kin omhoog.

'Drank, drugs, gamen' somde Posie op.

'Gamen?' riep Aya uit.

'Volgens mij is mijn buurjongetje daar verslaafd aan.'

'Die rare?' Aya trok er een vies gezicht bij.

'Jep die ja. Gaan we nou nog donuts halen?'

'Ja rustig nou maar. Weet Nous al van je donut verslaving.'

Posie perste haar lippen op elkaar. 'Nog niet.'

'Laten zo. Als hij jouw zwakke plek kent propt hij je vol met die dingen.'

'Juist een reden om het hem wel te vertellen.'

Lachend liepen de twee vriendinnen door de stad richting de Dunkin Donuts.

Posie bestelde een roze donut met aardbeien glazuur en ging vervolgens een aantal meter verderop op een bankje zitten.

Toen ze de eerste hap had genomen gleden haar mondhoeken in een tevreden glimlach. Hoofdschuddend nam Aya een slok van haar koffie.

'Aya?' mompelde Posie voor zich uit.

'Hmm' antwoordde het meisje tussen een slok koffie door.

'Mag ik je iets persoonlijks vragen?' Posie beet op haar lip. Een trekje dat ze wel vaker had wanneer ze zenuwachtig was.

'vijfenzeventig B, vorige week en drie.'

Posie's hoofd schoot opzij waardoor ze rechtstreeks in Aya's bruine ogen keek. 'Vijfenzeventig wat?'

'Vijfenzeventig B. Mijn beha maat. Je vroeg of je iets persoonlijks mocht vragen. Ik dacht ik geef je alvast de antwoorden. Mijn beha maat, wanneer ik voor het laatste ongesteld was en met hoeveel mannen ik het bed heb gedeeld.'

Posie's lach schaterde over de Dam. Haar rode krullen schudde zo heftig op en neer dat ze vast plakten in de roze glazuur van haar donut.

'Dat wilde ik je helemaal niet vragen gek.' Ze gaf Aya een duwtje met haar ellenboog waarna Aya onverschillig haar schouders op haalde. 'Dan is het waarschijnlijk niet een persoonlijke vraag.'

'Misschien niet' peinsde Posie. 'Maar ik heb wel je mening nodig.''

Aya nam nogmaals een slok van haar koffie.

'Wat zou jij doen als er een operatie wordt aangeraden die maar 20 procent kans van slagen heeft?'

Aya spuugde de koffie terug in haar beker. 'Heeft die nieuwe arts van je dat gisteren verteld? Waarom kom je hier nu pas mee?' schreeuwde ze vervolgens uit.

'Dokter Maes heeft niets gezegd. Maar ik ben gaan googlen. Alles lijkt erop dat mijn linkerhelft niet genoeg zuurstof door mijn lichaam pompt.'

'Je moet ook niet gaan googlen Poos. Dat is echt het stomste wat je kunt doen. Heel het internet staat vol met onzin.'

'Ik weet het' mompelde Posie. 'Maar ik wilde gewoon weten hoe jij erover dacht. Gewoon voor het geval dat. Jij studeert immers voor arts.'

'Dat hangt af van de situatie' antwoordde Aya nuchter.

'Dus je zou het niet persé afraden?'

'Daar kan ik niet over oordelen Posie. Elke situatie is anders en het is trouwens ook niet aan mij.'

'Aan jou heb ik ook niets' bitste Posie naar haar vriendin die meteen een dikke frons tussen haar wenkbrauwen kreeg.

'Wat wil je dan? Dat ik zeg dat je die operatie moet doen terwijl het iets is wat je even op google hebt gelezen zonder dat een arts er over geoordeeld heeft. Natuurlijk zeg ik dat niet.'

'Dokter Maes vertelde wel dat opereren altijd nog een optie is.'

'Dokter Maes heeft ook tegen jou gezegd dat ze eerst de uitslag van je eventrecorder wil afwachten.' Aya wenkte naar het kastje wat met een koordje om Posie's nek hing.

'Dat is waar.'

'Haal je nu gewoon geen rare dingen in je hoofd en laat het over aan de professionals. Die hebben er veel meer verstand van dan jij.'

'Ze zei alleen dat hartklachten erfelijk zijn. Na papa's autopsie zei zijn dokter dat hij met een operatie te redden was geweest maar dat ze er dan wel eerder bij hadden moeten zijn.'

Aya's ogen werden zachter. 'Maar dat betekent toch helemaal niet dat dat bij jou ook de enige optie is. Wacht het gewoon af Posie en beloof me dat je niet meer gaat googlen.'

Posie knikte haar hoofd. 'Oké ik beloof het.'

'Eet nu maar je donut op.' Aya wenkte naar het roze geval wat ze tussen haar vingers had geplet.

'Ja mam' grijnsde Posie wat haar een boze blik van Aya opleverde.

'Trouwens drie? Ik weet het alleen van jou en Mick.'

'Die andere twee zijn niet de moeite waard om over te praten.'

'Toch wil ik het weten.'