MY BROTHER'S GIRLFRIEND

Chapter 4 - Can I Be Him

Deanna Wong.

Ang sarap na sana ng tulog ko ng biglang may narinig akong umandar na sasakyan. I opened my eyes at napaupo bigla.  My natural instinct is to get my weapon.  I tried searching for it kaso wala akong makapa sa ilalim ng kama.

Wait, bakit parang nasa duyan ako? Iginala ko ang aking mga mata.  Medyo madilim pa sa paligid ko.  Ahhh, nasa bahay na pala ako ngayon, wala na sa barracks.

"Deanna Wong, concentrate." I murmured.

Tatayo na sana ako but my head starts to ache kaya nasapo ko ito. Agh, ang sakit.  It's time to take my medication na pero nasa loob yung mga bags ko.

This headache won't go away. Lagi na lang ganito pag kulang ako sa tulog. Bakit ba kasi hindi ako makatulog?

You need rest.  Yun ang sabi ng doctor sa akin bago ako lumuwas ng Manila. Ibinilin nya pa na dapat huwag ko munang isipin ang aking trabaho.  Relax daw pag may time.

Napansin ko na dati ang pagtulog lang ang problema ko pero mas nadagdagan na ngayon.  I've been restless na din these past few days.  I can't seem to rest nor relax.

I closed my eyes again but the images that I want to forget suddenly appears.  Napamulat uli ako sabay tayo.  Naglakad lakad ako sa labas ng bahay hanggang umabot ako sa may harapan.

I saw the back of the car that just left our house. Medyo mabilis ang takbo ng sasakyan hanggang sa pagliko nito at hindi ko na nakita pa.

Sino kaya iyon? Hindi kaya siya yung babaeng naliligo kanina.  Bakit naman agad syang umalis?

Enough of questions Wong that doesn't merit answers.  Naisip ko ang laging bukambibig ng kasamahan ko sa trabaho. 

I decided to go back na lang sa likod at nahiga uli sa duyan.  I don't know how long I was asleep.

Suddenly, I was awaken by voices coming from the lounge.

I open my eyes slowly and was taken aback by the sun. Tanghali na ba? My head still hurts.

Agad akong bumangon pero muntik akong mahulog. Ohhhh, I forgot na nasa duyan pala ako.

Bago ko pa maisuot ang sapatos ko, bumukas na ang pinto papunta dito sa back garden.

"Deanna? Is that you, anak?" Mom asked while visibly surprised.

She always goes to the garden every morning before having breakfast kaya hindi nako nagtaka na natagpuan nya ako.

"So much with the surprise, Deanna." I said to myself.

I waved at her habang nagkakamot ng ulo.

"Good morning, Mom." bati ko sa kanya.

"Why you didn't wake us up and why are you here? You could have slept in your own room upstairs." she replied as she approach me.

"I love you, Mom." I said as I stood up and went to her.

I hugged her tight. I haven't seen her for almost a year.  Namiss ko sya ng sobra. Silang lahat actually.

"I love you too, anak." naluluhang sagot nya habang nakahawak sa mukha ko.

"O, walang iyakan ha.  Happy, happy lang dapat.  I'm here na and that's all that matters." I said while smiling.

"I'm glad that you're back safe, anak." she answered.

"Me, too." I whispered.

She smiled at me.  Ang Nanay ko sobrang lakas maka good vibes.  Isang yakap at haplos lang nya ay nawala na agad yung headache ko. Bakas na bakas sa mukha nya na namiss nya ako.