(Unicode)
"xiaozhan!"
ဦးထုပ်ကို ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းကာ maskတပ်ထားပေမယ့် yiboမှတ်မိပါသည်။
"ကိုယ့်ကိုမှတ်မိလို့ ကျေးဇူး"
maskဖြုတ်ကာပြုံးပြနေသည့် မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း yiboစိတ်ညစ်သွားရသည်။
နေချင်တာကတစ်ယောက်ထဲပါဆို။သူကဘာလို့ရောက်လာမှန်းမသိ။
"ထီးမပါဘူးလား ညီ"
"မဆောင်းထားတာတော့ မြင်တယ်မလား"
"အာ...ညီ ဘယ်သွားမလို့လဲ ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
"ရတယ် မလိုဘူး"
"မလိုဘူး မလုပ်နဲ့...မိုးထဲရပ်နေတာကြာပီ ပီးတော့ မြို့လယ်ခေါင်ကြီးမှာ...လူတေဝိုင်းကြည့်စရာဖြစ်နေပီ"
သူပြောမှပဲ သတိထားမိတော့သည်။ဟုတ်ပါရဲ့ ပလက်ဖောင်းမှာ ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲထီးထီးမားမား။
"ကိုယ့်ကား ဟိုနားလေးတင်ရပ်ထားတယ်...ညီ့ကိုမြင်လို့ဆင်းလာတာ"
"ခင်များနဲ့ ပတ်သက်စရာမှမရှိတာ"
"ဟာကွာ ကိုယ်တို့ဘာပြဿနာမှမရှိပဲနဲ့...မင်းသွားချင်တဲ့နေရာပို့ပေးမယ်လေ ဒီတိုင်းဆက်ရပ်နေရင်ဖျားလိမ့်မယ်"
"ရတယ် ကျွန်တော့ဘာသာ ဘာဖြစ်ဖြစ်"
"စဥ်းစားဦးနော် ဟိုမှာမိုးခိုနေတဲ့ကောင်မလေးအုပ်စုက ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေကြတယ်၊ကိုယ့်ကိုမှတ်မိပီး ဝိုင်းအုံလာရင်တော့ တကယ့်ကွိုင်ပဲ"
"ဒါဆို ခင်များသွားတော့လေ"
"မင်းကိုထားပီး မသွားနိုင်ဘူး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်"
တမင်ဘုပြောနေတာလားမသိ။လှမ်းကြည့်တော့ မလှမ်းမကမ်းကအဆောက်အဦးအရိပ်မှာ မိုးခိုနေတဲ့ကောင်မလေးအုပ်စုက xiaozhanကို ကြည့်ကာ ပွစိပွစိပြောနေကြသည်။
ဝိုင်းအုံလာရင်တော့ အခက်။
"သွားကြမယ် ခင်များကားက ဘယ်မှာလဲ"
xiaozhan မျက်နှာဝင်းထိန်သွားပီး မလှမ်းမကမ်းက ပြိုင်ကားအနီလေးကို ညွှန်ပြသည်။yibo ခြေလှမ်းရွေ့တော့ xiaozhanက ထီးမိုးပေးရင်းဘေးကကပ်လျှောက်၏။
ကားပေါ်ရောက်တော့မှ
YOU ARE READING
အခန်းဆက်သီချင်း(ZhanYi)
Fanfictionချစ်လွန်းလို့ အနားမှာခေါ်ထားမိတာပါခလေးရာ မင်းပင်ပန်းစေဖို့နဲနဲလေးမှမရည်ရွယ်ခဲ့မိပါဘူး🖤🖤🖤 XiaoZhan
