Love Genius

Chapter 22

[Chapter 22]

MONDAY

Naglalakad kaming tatlo dito sa corridor.

"Himala hindi ka sinundo ng jowabels mo, Garnett?"- Ami ask

"Oo nga no, bakit kaya?"- Elisha ask

"Tss ano ba kayo, baka busy lang yon."- i said

Hindi naman na sila nagsalita. Napahinga ako ng malalim, kinuha ko yung phone ko at chineck kung may message or tawag sya sa akin pero wala, ni kahit isa wala.

Hays! Hindi ko maiwasan mag-alala, ewan? Feeling ko may nangyayaring hindi maganda. Simula nung last namin kita nung sabado ng gabi wala na syang paramdam. Minimessage ko sya pero wala syang response. Ako naman yung klase ng tao na ayokong pilitin ang sarili ko sa mga ganung sitwasyon, ayokong ma-feel na nanlilimos ako ng atensyon. In short ayokong pilitin ang sarili ko sa taong ayaw sa akin. Tsk!

Tatlong beses ko lang naman syang minessage, after that wala na. Ayoko syang tawagan, kung may isip sya at gusto nya manlang akong kumustahin edi dapat sya na ang tumatawag sa akin. Hays!

"Hi tropang freaks!"

Napatingin naman ako bigla sa harap namin, napahinto kami dahil nandito na naman ang kampon ni Sarrah.

"Oh bakit? Mambibwiset na naman ba kayo?" - Ami ask

Natawa naman si Sarrah.

"Hindi naman, pero may gusto sana akong sabihin kay Garnett."- sabay tingin sa akin ni Sarrah habang nakangise. Tsh!

"Ano 'yon?"- seryoso kong tanong

Lumapit sya sa akin habang naka-cross arms.

"Wait, napapansin ko ata na .. ang lungkot mo ngayon? Why Garnett?"- pang aasar nyang tanong.

"Ako? Malungkot? Bakit naman ako malulungkot?"- i smiled

Tumawa naman sya, tss loka loka.

"Never mind. Oh by the way .. are you ready?"- she ask

Nagsalubong naman ang dalawang kilay ko sa sinabi nya.

"Ready for what?"

"For .. the heartbreak?"- she smirk

Bigla akong kinabahan, hindi ko alam kung bakit pero kinukutuban talaga ako.

"Hoy Sarrah patatas anong sinasabi mo ha?!"- Elisha ask

"Pwede hampas lupa huwag kang mangielam?!"- singit ni Jeniel kay Elisha

Nagulat si Elisha, actually kaming apat nagulat.

"Anong sinabi mo?"- seryosong tanong ni Elisha habang lumalapit kay Jeniel.

"So kailangan ko pang ulitin na hampas lupa ka? Na-hampas lupa kayong apat?!"

*PPPPPAAAAAAKKKKK*

Halos mapatigil kaming lahat, pati ang mga estudyante nagsi-lapit sa amin bigla. Sobrang lakas ng pagkakasampal ni Elisha kay Jeniel.

Omg?!

Halos mapahawak si Jeniel sa mukha nya habang naiiyak na agad.

"Ang kapal ng mukha mo para pagsabihan kami ng hampas lupa?! Bakit ha?! Kung kami hampas lupa IKAW MUKHA KANG TAONG LUPA!"- sigaw pa ni Elisha.

"WHOOOOOAAAAAAA!!!"- hiyawan ng mga estudyeng nanunuod sa amin ngayon.

"Pwedeng pasampal rin ako? Kahit isa lang oh, nangangati na kamay ko sa sobrang inis sa mga ugaling ng mga yan eh."- Ami said