His Cold Touch (Japan Series #1)

Chapter 21

Chapter 21

Still not breathing, I tried to open my eyes so I could see him. But my eyelids were as hard as steel. Skin was cold, feet were already touching the deepest ground, soul was missing. 

I was hopeless...

Kasabay ng pagdilat ng aking mga mata ay siyang paghugot ng napakalalim na hininga. Napahawak ako sa leeg habang humahakot ng hangin. Habang pinipilit ang sariling kumalma, inilibot ko ang aking tingin sa silid na aking kinalalagyan.

Everything was white. The ceiling, the floor, the bed, the machines beside me. My brows furrowed while staring at the machines. 

Hospital? I'm in a hospital! I'm fucking sure of it. What the fuck am I doing here?

And wait... Flint. Where is he?

Ang huli kong natatandaan ay kasama ko siya sa ilalim ng dagat! Tumaob iyong bangka na sinasakyan namin noong nag-i-island hopping kami sa Caramoan! Wala siyang suot na life jacket noon dahil... dahil ibinigay niya sa akin...

I immediately took the nasal cannula off and then sat. I felt a slight pain in my head because of my sudden move. Later on, I tried to remove the iv catheter that was injected on my hand but I immediately stopped when I realized how painful it was. My blood started to ooze.

"Fuck..." I whispered as I cried. Muli kong sinubukan na tanggalin ang tube na nakatarak sa akin ngunit kaunting galaw lang ay muling umagos ang aking dugo galing roon. 

Pinunasan ko ang mga luha kong kumawala gamit ang kabilang kamay. Suminghap ako ng hangin bago tumayo. Hindi pa nakakahakbang ay agad akong napaupo sa sahig. Muli akong napaiyak nang marealize kung gaano ako kahina. 

Pilit kong iniangat ang sarili ko kahit na hirap na hirap na. Pinigilan ko na rin ang sariling umiyak dahil wala namang magagawa iyon. Bitbit ang iv pole, aking tinahak ang daan palabas ng silid.

Pagkalabas na pagkalabas ng silid ay nakita ko ang pagtayo ng isang babaeng umiiyak. Nakaawang ang bibig nito, mukhang hindi makapaniwala sa kung ano, nang dinaluhan niya ako.

"S-Sonya! A-Anong ginagawa mo? Kagigising mo lang? Magpahinga ka m-muna," hinawakan niya ang braso ko nang mahigpit upang masigurong hindi ako matutumba. Inilinga niya ang kaniyang paningin at tumawag ng nurse.

"Juliet..." hinuli ko ang tingin ng kaibigan. "Juliet, I'm fine, alright? Si Flint? Where is he?" luminga linga ako na parang mahahanap ang hinahanap.

She looked away. "Mamaya na, okay? Pahinga muna, Sonya..." nagmamakaawa niyang sabi. 

Nakita ko ang paglapit ng dalawang nurse sa amin. Iritado kong inagaw ang kamay ko nang hawakan nila ako. Gulat na napatingin sa akin si Juiet dahil sa inasta ko.

"Tangina naman, Juliet. Sasagutin mo na lang ako. Sabi ko nasaan si Flint? Kasama ko lang siya kanina. T-Tumaob yung b-bangka na sinasakyan namin," I gasped.

Muli sanang hahawakan ako ng mga nurse ngunit pinigilan sila ni Juliet. Nakita ko ang pamumuo ng luha ng kaibigan sa kaniyang mga mata. Sa di malamang dahilan, nangilid din ang aking mga luha. 

"A-Ano?" natatakot ko siyang tinignan.

"S-Sonya..." she cried. "Sonya, t-tatlong araw na ang nakakaraan. S-Si Flint, d-di pa rin gising. Tinatanong ka na sa akin ng mommy mo-"

"A-Ano?" my voice trembled. "Anong... anong sabi mo? Si F-Flint, ano?"

"Please, pahinga muna..." she pleaded as she cried. Sinubukan niyang hablutin ang kamay ko nang humakbang ako paatras.

I screamed a curse before I went to the nurse station. While walking, I fell to the ground. Naiyak ako dahil sa sakit nang pagkakaupo ko. Pati ang pole na bitbit ko ay bumagsak. Nahila ang iv catheter na naka-inject sa akin kaya't naalis iyon. Narinig ko ang tawag ni Juliet sa likod ko habang pinapanuod ang dugo kong kumalat sa sahig.