His Cold Touch (Japan Series #1)

Chapter 34

Chapter 34

Para akong nawalan ng pandinig sa narinig. I chortled frantically at the waitress beside me.

"Ano ba kasi ang sinabi?" pag-uulit ko sa tanong, hindi naniniwala sa sagot niya.

"C-Chef..." she stuttered.

I eyed her seriously, showing her that I'm not up for any cracks.

"I-I'm afraid I'm telling the truth. But that's what she exactly s-said..."

Nalaglag ang panga ko nang rumehistro sa akin ang nangyayari. Napatingin ako sa likuran kung nasaan naroon ang lahat ng empleyado na nunuod sa amin, nanlulumo ang mga mukha. I gave the lady in front a nervous smile.

"P-Paano iyon!? Mayroong papel 'to, ah! Nakalimutan ko lang kahapon magbayad pero hindi ko naman tatakasan!" I glanced at the waitress. "Ask her about the contract."

Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi habang pinapanuod ang pagpapalit-palit ng pangungusap ng dalawang babae sa aking harapan. I sighed heavily when the Japanese got mad. She turned her back from us and then walked out.

Niyugyog ko ang braso ng katabi, pinapapigilan ang babae na umalis. Tumango ito at saka binalingan ang babaeng malapit na sa pintuan.

"Chotto matte! (Wait a second!)"

Huminto ito sa paglalakad at nilingon kami.

"Nani!? (What!?)" she exclaimed.

"Ask her who bought the lot," utos ko sa katabi na nakatingin sa akin.

She translated the question into Japanese language. She asked it in the most kind way but the Japanese lady in front became more furious.

May ilang sandaling napatitig sa sahig ang Haponesa bago nag-angat ng tingin sa akin. Nakitaan ko ng takot ang mata nito na parang nagdadalawang-isip kung sasabihin ba niya o ano.

"Iwanai wa (I won't tell you)," she replied and then went out of the resto.

Umusbong ang galit sa akin nang marezalize kung ano ang susunod na mga mangyayari. Naluluha kong hinarap ang mga empleyado na mawawalan ng trabaho.

"Chef, paano na iyan?" Kristina asked sadly.

"I-I'm s-sorry... I have no idea what's happening..."

"How about us? We applied here so we can earn money! What are we going to do now!?" one of the chefs asked, mad and disappointed.

Marami ang naki-ayon sa kaniya. Iritadong mga mata ang tumingin sa akin. Napatingin ako kay Juliet na malungkot na nakasulyap sa akin. Mapait siyang ngumiti.

"I will fix this, alright? J-Just give me a time to decide. You'll be unemployed just for a month or less... I-I will get the restaurant back, I promise!"

"Month!" she noted.

"Y-Yes! J-Just a month!"

Mas lalo siyang nagalit sa sinabi ko. Padabog niyang hinubad ang toque na suot at pumasok ng kitchen. Ilang sandali lang ay lumabas siya bitbit ang mga gamit, nakahubad na ang apron at coat, handa ng umalis. The despair planted in my heart grew when I saw the six of my employees agreed and did the same.

She walked near the exit and then stopped. She then faced me with anger.

"I resign! The issue about you is really true! You are a bitch! A slut! Stupid! You fucking involved us on your damn issues in life! Kutabare! (Go to hell!)"

Imbes na maiyak sa sinabi niya ay namuo ang inis sa akin. Hindi ko alam na mayroon akong kasama sa trabaho na ganito kadumi ang pag-iisip at pananalita!