His Cold Touch (Japan Series #1)

Chapter 37

Chapter 37

Gaya ng sabi niya, kinabukasan, maagang-maaga pa lamang ay narito na siya. Hindi ko alam kung saan siya natulog. At wala akong balak na alamin kung saan iyon. Pagkarating ko sa dining ay nakalatag na ang agahan sa hapag. 

"Sakto! Umupo ka na, Sonya, kumain na tayo!" aya ni Dan na maligayang-maligayang nakaupo sa kabisera. 

I was sure that Flint did the cooking. Dan is such a palamunin. Palalayasin ko na sana siya kung hindi ko lang naalala na nakikitira lang ako at siya ang may ari ng bahay.

Habang naglalakad patungo sa upuan na kaharap ni Flint, panay ang pag-iwas ko sa mga mata niya. Pagkaupo na pagkaupo ko ay agad nitong nilagyan ang pinggan ko ng sinangag. I looked at Dan when he cleared his throat. He raised his eyebrow at me with a mocking smile on his lips. 

"Hindi pa nagsisimula sa breakfast ay may dessert na. Hay." My friend sighed. 

I rolled my eyes. Bago pa makuha ni Flint ang pinggan na may lamang ulam, inunahan ko na ito. Agad kong nilagyan ang pinggan ko nang hindi siya tinatapunan ng tingin. Imbes na magsimula na itong kumain, mas pinagtuonan pa niya ng pansin ang paglalagay ng inumin sa baso ko.

Muli kong narinig ang pagtikhim ng lalaki sa kabisera. Ilang saglit lang ang nagdaan ay nagsimula na kaming kumain.

No one was talking but Dan. Sobrang daldal niya na pati ang nakaraan namin ni Flint ay naisama na niya. Even I was very affected on every word he spat, I acted like it was nothing for me, like it wasn't a big deal. Malapit na akong matapos sa kinakain nang tawagin ako nito. I want to slap him on the face later, real hard.

"Ano?" sambit ko habang nginunguya ang bacon na nasa bibig.

"Wala kang kuwento?" 

I glowered at him. 

"Huwag mo akong samaan ng tingin! Kung wala ay sagutin mo ako!" mayabang niyang iniungos ang katawan sa akin pagkatapos ay nilingon ang lalaki sa gilid. "Ikaw, Flint? Wala kang kuwento?"

"Shut up." 

"Hindi ko na maubos ang pagkain ko kakakuwento! Kayo naman!"

I stood up after he said that. I gulped when Flint stood up, too. My eyes automatically looked away when our gazes met. Umupo ako upang paunahin siyang umalis ngunit sabay siyang nakiupo. I heard him clear his throat. 

I took that as his sign for me to get to my feet but he stood up again! Oh, goodness!

"Ano ba ang problema ninyong dalawang bugok..." sabi ni Dan na nauna na sa'ming umalis.

Bumaba ang tingin ko sa mga pinggan nang kaming dalawa na lamang ni Flint ang naiwan. When I lifted my eyes, I saw him looking softly at me. 

"Ako na rito." I pointed the plates and mugs.

He shook his head. "Ako na."

"Ako na," mariin kong sabi.

"Please, let me do this."

Wala akong nagawa kung hindi tumango. Bahala siya! Gusto niyang mag-urong? Eh 'di gusto niya! Ma-hassle siya riyan.

Agad akong nag-ayos nang makabalik ako sa kuwarto. May usapan kami ngayon ni Juliet na pumunta sa ice cream parlor na lagi naming pinupuntahan noong college pa kami. 

I took a peep of my outfit at the mirror before going out.

I was wearing a dark violet off-shoulder, mom jeans and a large black belt that held my pants. I was also wearing a black sneakers that completed the dark palette of my suit. The small black shoulder bag that was hanging on my shoulder harmonized with my 'fit.