Photographer & Guitarist [JaemRen+NoRen]

Episode 14 (Unicode)

အပိုင်း (က)

Flash backkkk ...

မနက်စောစောစီးစီး ရောက်လာတဲ့ ပါပါးကို အရင်ကလိုသာဆို Renjun ပြေးလို့ ပွေ့ဖက် ကြိုနေမည်မှာ အမှန်။ အခုကတော့ ကြိုဖို့ နေနေသာသာ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာပေါ် လှဲအိပ်နေရာကတောင် မထချင်။

ညက Jaemin ပြန်ပြီးတည်းက ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ် Renjun လှဲအိပ်နေမိသည်။ တစ်ခါတစ်လေ ဧည့်ခန်းထဲ TV ကြည့်ရင်း အိပ်တတ်သူမို့ ဆိုဖာပေါ် မအိပ်ပျော်မှာတော့ မပူရ ဒါပေမယ့် ညကျတော့ ဘယ်လိုမှ အိပ်မပျော်ခဲ့။

ဝေလီဝေလင်းချိန် ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာခုံတွေမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ထိုင်နေကြတဲ့ သားအဖနှစ်ယောက် .. နိုးလာတဲ့ သားငယ်ကို အခန်းထဲ ပြန်ဝင်ခိုင်းကာ သားကြီးနှင့် စကားပြောဖို့ ပြင်နေသော အဖေတစ်ယောက်။

သယ်လာတဲ့ ဘေးလက်ဆွဲအိတ်ထဲမှ အိတ်တစ်အိတ်ကို ဆွဲထုတ်ကာ စားပွဲပေါ် ပစ်တင်လိုက်လေသည်။

"ဖွင့်ကြည့် အဲ့ဒီအိတ်ထဲမှာ ဘာတွေလဲလို့"

Renjun ပါပါးပြောသည့်အတိုင်း အိတ်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဓာတ်ပုံတွေ တစ်ထပ်လိုက်ကြီး
ဓာတ်ပုံတွေကို ကြည့်ပြီး Renjun ခပ်ထေ့ထေ့ ပြုံးရင်း ပါပါးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

"နောက်ယောင်ခံ လိုက်ခိုင်းနေတုန်းပဲပေါ့"

"မင်းလုပ်ပုံတွေက ဟုတ်နေလို့ ငါက မလိုက်ခိုင်းဘဲ နေရမှာလား"

"အပေးအယူ လုပ်ထားတာ မေ့သွားတာများလား"

"မင်း .. တောက်စ်"

"ဒီကိုရောက်ပြီး ခြောက်လလောက်ထိ လွှတ်ထားတယ်မလား နောက်ပိုင်း မလာတော့လို့ မလွှတ်တော့ဘူးထင်နေတာ ဟက် ဘယ်ဟုတ်မလဲ လွှတ်ထားသေးတယ်ပေါ့"

"ငါတို့မျိုးရိုးအရ"

Renjun ပါပါး ပြောနေသည့် စကားကို ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

"မျိုးရိုးအရ ကျွန်တော်က သားကြီးဖြစ်တယ်။ မိဘကလည်း ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းရှိတော့ သေချာပေါက် လုပ်ငန်းတွေကို စီမံရမယ်။ ဒါပဲ ပြောမှာမလား အော် မေ့လို့ ပေးစားတဲ့ မိန်းကလေးနဲ့ပဲ လက်ထပ်ရမယ်"