DOWNPOUR OF TEARS (The Elites' Series #1) [COMPLETED//Editing]

CHAPTER EIGHT

EIGHT
Downpour Of Tears

To: Louvelle

Sorry if I had to change the time, let's meet up at 9:00 AM. Sana hindi abala sayo.

I had texted her an hour ago and wala siyang paramdam saakin. But I keep on waiting baka naman may kailangan talaga siyang gawin. I'm the one who asked her for a talk, I don't even asked her if busy siya or what.

I keep checking my phone, at hindi ako mapakali. I was about to text her, but someone seated in front of me. It's Louvelle.

"Sorry, I'm late I have something to do. So let's start baka busy ka din." Saad niya naman at saka naman ako sumandal sa backrest at tinignan siya.

"Tell me everything, alam ko there is still something going on between you. Louvelle, usapang babae sa babae, I'm not here para awayin ka gusto ko lang malinawan." Saad ko naman at bahagya siyang napangiti.

"I know...in the first place ako naman ang mali na pumasok sainyo, although alam ko at nabanggit naman saakin ni Lucas na kasal kayo." She looked down and she keep pressing her hands.

"But...Lucas really let me feel his love. And I was really devastated when he told he wanted to be in good terms with you." She looked at me eye to eye, I was just listening.

"All of a sudden, iiwan niya ako. Just because natauhan daw siya na mas gugustuhin niyang itama lahat ng mali niya, I know mali yung amin, but he wronged me as well. At parang ganun ganun nalang sakanya ang iwan ako." Saad niya pa at kita ang sakit sa mata niya.

I feel her, I really do. Gusto ko man magalit pero babae din ako at alam ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon.

"Ang right now, I'll tell you. Hindi ko papakawalan sayo si Lucas." Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Bahagya akong natawa sa sinabi niya.

"We're getting married here, hindi niya sinabi sayo? At kung ano man ang ipinupunto mo sabihin mo na saakin ngayon. Diretsahin mo ko Louvelle, ano ba talaga ikinauugnay niyong dalawa? Huh? Kasi kung wala, I'm sorry for what he did but please let us be happy."

Mabilis na nagbago ang emosyon sa mukha niya, tila nanlamig ang mata nito at tanging nakatitig saakin.

"Be happy then what? I'll miserable? We'll miserable." Saad niya.

"Ayokong maging masaya kayo? Wanna why? Dahil---" naputol ang sasabihin ko nang may humila saakin patayo.

"Lucas..." saad ko.

"Louvelle please. Wag muna." Seryosong saad ni Lucas, ngumisi si Louvelle saamin.

"Bakit ayaw mo bang malaman niya ang ang resulta ng pagmamahalan natin? Tell her, ako pa rin naman ang mahal mo diba? But you're just thorn in between being a good man and a husband for her." Tumayo si Louvelle at hinarap si Lucas, mahigpit na hawak ni Lucas ang kamay ko.

"Stop it Lou!" Saway naman ni Lucas at itinago niya ako sa likod niya.

"Narinig mo naman diba? Napipilitan lang ang asawa mo sayo. Because I'm the one he truly loves...Odette, alam mo ba ang tatlong taon nang itinatago sayo ng asawa mo?"

Tila natulos ako sa kinatatayuan ko. Tatlong taon?...

"Please...Louvelle, may sakit asawa ko. Not this way, please." Pakikiusap ni Lucas, at nagtitinginan na saamin ang iilang tao sa Cafe.

"Ano Lucas, itatago mo parin ba sakanya? Hanggang kailan? Malapit ng mag aral si Nikko." Humigpit ang hawak ko sa coat ni Lucas sa narinig ko.

"Nikko?..." mahina kong tanong.