DOWNPOUR OF TEARS (The Elites' Series #1) [COMPLETED//Editing]

CHAPTER TWELVE

[Warning: R18 ahead. Read at your own risk.]

***

TWELVE
Downpour Of Tears

I woke up a bit tired, pagbangon ko ay wala na si Lucas sa tabi ko. Baka nasa baba na ito, tinignan ko ang relo at maaga pa naman. Pumasok muna ako sa banyo para maligo, as I removed my clothes I saw a blood stain on my underwear. I bit my lip in disappointment, akala pa naman ay buntis ako pero hindi pala.

I washed and cleaned myself at saka naman bumaba sa living room, I saw Lucas, he is wearing a sweatshorts at shirt, mukhang galing itong jogging.

"Hi baby, good morning." He smiled at me at matipid na ngumiti sakanya. Nilapitan niya ako at binigyan ng halik sa noo.

"Maliligo lang ako then sabay tayong mag breakfast okay?" Saad niya at tumango lang ako. Naupo muna ako sa sofa at saka naman tahimik na pinuno ang isipan ko ng mga bagay.

I feel so disappointed with myself, I want to be a mom and fulfill my duties as a wife for him. Pero bakit parang ipinagkakait saakin yon, and the fact that I have CHD. Pero sabi naman ng doctor saakin tuwing nagpapacheck up ako ay ligtas naman magbuntis ang mga gaya ko, pero hindi lang talaga ako mabiyayaan ng anak.

Pumunta ako sa kusina at saka kumuha ng tinapay, sabado ngayon. Wala rin naman akong masyadong gagawin kaya hindi na muna ako pupunta sa club. I just want to rest for the day. Hanggang bukas siguro. Maya maya lang ay nakita ko nang pababa si Lucas bagong ligo at maaliwalas ang mukha. He looks happy and satisfied naman.

"Bakit naman nakasimangot ang asawa ko?" Tanong niya saakin at saka bahagyang hinaplos ang pisngi ko. Naupo siya sa upuan sa tabi ko at nakatitig saakin na parang inaantay ang sagot ko.

"I'm cramping..." yun lang ang sagot ko sakanya at bahagya siyang natawa.

"Ohh, I see. Gusto mo ba ng gamot hmm? Para mawala yang cramps mo, or food gutom ka na ikukuha kita ng pagkain." Saad niya at saka lang ako umiling at lumapit ng yakap sakanya. Niyakap niya lang ako pabalik.

"What's wrong?" Nagaalala niyang tanong, bumigat ang dibdib ko at nagsimulang magluha ang mata ko.

"I feel sad, Lucas." Saad ko. Humiwalay siya saakin at nakita niyang paiyak na ako. He looks worried.

"Why? Anong nangyari tell me, hmm?" Malambing niyang tanong saakin.

"Kasi..." hindi ko maituloy yung sasabihin, I sniffed before continuing.

"I want to be a mom, Lucas. Akala ko talaga buntis ako kasi I'm having mood swings and cravings tapos laging masama ang pakiramdam ko. But I got my period this morning so ayon..." malungkot ko saad sakanya at saka niya naman hinaplos ang pisngi ko at ngumiti saakin.

"Time will come baby, magkakaroon din tayo ng sariling anak. Let's just hope and pray for the best Isha. Baka hindi man ngayon maybe the next time we will have a little one." Saad niya na kahit papaano ay nagpagaan sa loob ko.

"I'm kinda jealous between you and Louvelle...may anak kayo? I'm really envious when I saw you and Louvelle the last time I joined you while you visit your son." Ani ko. He squeezed my hand tightly and caressed them using his thumb.