DOWNPOUR OF TEARS (The Elites' Series #1) [COMPLETED//Editing]

CHAPTER THIRTEEN

THIRTEEN
Downpour Of Tears

Hindi ko alam kung minsan ba ay ginagamit na ni Louvelle ang anak nila para makasama si Lucas pero hindi ko maiwasang mag duda sa inaasta niya, there are few times na nakikita ko siya sa opisina ng asawa ko.

Sagot naman ni Lucas ay pinauusapan lang nila ang legal papers ni Nikko, at kapag nakausap na namin ang magulang namin ay baka ipagamit ni Lucas ang apeliyido niya rito. Pero alam ko sa sitwasyon ng pamilya namin, mukhang mahihirapan kaming mangumbinsi.

There are times naman na all of a sudden ay tatawag ito, ipapakausap ang bata sa ama at ganoon ang palaging scenario. Hindi ko din maiwasan mag taka dahil sa pagiging madalas nito.

Ngayon? Kasama ni Louvelle si Lucas at mag gagala raw sila dahil 'gusto' ng anak nila na makasama ang ama.

Hindi ako makapagfocus sa trabaho ko kaya naman ay bumaba ako ng red room at saka naman naupo sa bar counter doon. Hindi ko na alam kung anong dapat ko pang isipin ayoko naman mag duda at mag mukhang isip bata dahil lang sa selos ay pagbabawalan ko si Lucas sa madalas nitong pag sama sakanila.

But there is a part of me that feels threatened by the fact that Lucas had been seeing Louvelle for almost three months. Simula nang mag kaayos at pumayag sa ganoong set up si Louvelle ay ginawa na iyong oportunidad ni Lucas oara makasama ang bata. Sabik din naman siyang maging ama.

I feel my phone vibrated, tumatawag pala si Lucas. Umalis ako ng Red room dahil maingay roon at saka naman sinagot ang tawag nito.

"Hello?"

["Hi baby, busy ka ba? Puntahan mo naman kami.---Nikko, say Hi to Tita Isha---Hi!"] Napangiti ako dahil mukhang close na close na talaga sila ng anak niya.

"Bakit mo ako pinapapunta Lucas, wala ba si Louvelle dyan?" Tanong ko.

["Actually she wants to talk to you kaya kita tinawagan."]

"Okay I see, asan ba kayo ng mapuntahan ko kayo ngayon." Sagot ko.

["At the mall. Somewhere at the ground floor sa may play area--Nikko, don't!--Look at your son Lucas nakakatuwa."] Rinig ko ang tawanan nilang dalawa at binaba ko na ang tawag. Mabigat man ang loob ko ay pumunta nalang din ako doon, baka naman  may maisip silang iba kung hindi ako sumipot.

Nang makarating ako ay nakita kong buhat buhat ni Lucas ang bata at masaya tong nakangiti roon habang pinagmamasdan kumain ng ice cream si Nikko.

"Hi!" Masaya kong bati. "Hi Nikko!" Bati ko sakanya at kumaway lang ito saakinnhabang maamos na nakangiti.

"Let's talk somewhere private Odette, hayaan muna natin sila." Saad nito at tumango ako.

"Okay." Pumunta kami sa bench sa di kalayuan at tanaw parin namin ang mag ama.

"Aren't they cute?" Saad ni Louvelle.

"Yeah, they are." Sagot ko naman sakanya. Binalingan niya ako ng tingin.

"Thank you for being understanding Odette." I smiled at her.