Saçlarıma dokunan parmaklarla uykumdan hafifçe uyanır gibi oldum.
"Neden bu kadar geç kaldık?" diye mırıltı duydum hayal meyal.
Yeniden uykuya daldım.
***
Gözlerimi yavaşça açtığımda havanın çoktan kararmış olduğunu gördüm. Gözlerim karnımdaki ele kaydı.
Barın yanıma mı uzanmıştı? Derin bir şekilde gülümseyip parmaklarımı birkaç gündür kesmediği sakallarında gezdirdim.
Gözlerini yavaşça araladığında elimi ondan çekip gözlerimi kapadım. "Hmm... ben uyurken beni mi izliyordun?" Keyifli sesiyle kızarırken gözlerimi açıp dil çıkardım. Yüzünde derin bir gülümsemeyle bana bakarken yerinde hafifçe doğrulup tamamen bana döndü.
"Sana gitme demeyeceğim..."Bir anda şiir okumaya başlamasıyla gözlerimi kırpıştırdım.
"Üşüyorsan ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar,
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim,
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim,
Sen de bilme, Lavinia."
Gözlerimi kırpıştırıp elimi boynuna koydum ve uzanıp onu öptüm ve geri çekildim. "Şiir bilmediğini söylemiştin." diye mırıldandım gözlerim kapalı bir şekilde dudaklarım dudaklarına yaslı dururken. "Öğrendim." diye fısıldadı.
Bir anda kendini tekrar yatağa bırakmasıyla kafam da göğsüne düştü. "Bu şiirin hikayesini biliyor musun?"
"Okudum." diye mırıldandı düşünceli bir sesle. "Ne düşünüyorsun peki?" Birkaç saniye sessiz kalıp düşündü. Ben göğsüne daireler çiziyordum. "Lavinia bunu bilmeliydi, diye düşünüyorum."
"Yani sence söylemediği için Özdemir Asaf suçlu, öyle mi?" Bir anda göğsünden ayrılıp yüzümü yüzüne çevirdim. Ani çıkışıma şaşırmış olacak ki şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. "Lavinia'nın hiçbir şeyden haberi yokmuş. Ne yapmasını bekliyorsun ki?" Sorusuyla daha da sinirlenerek yataktan kalktım ve ayağa dikildim. "Hiç." diye mırıldandım soğuk bir sesle. "Hiçbir şey yapmasını beklemiyorum!" Ani bir hareketle ona döndüm. "Ama Lavinia Özdemir Asaf'ın farkında bile değilmiş! Asıl sen Özdemir Asaf'tan ne yapmasını bekliyorsun?" Şaşkınca bana bakıp yatakta doğruldu.
"Hiçbir şey yapmasını beklemiyorum Gece. Sadece Lavinia'nın bir suçu olmadığını söylüyorum." Ayağa kalkıp yanıma geldi ve yüzümü iki elinin arasına aldı. "Konumuz gerçekten Özdemir Asaf ve Lavinia mı?" Sorusuyla utanarak bakışlarımı kaçırdım. "Gece bana söylemek istediğin bir şey var mı?" Yutkunup bakışlarımı ondan kaçırdığımda gelen miyavlama sesiyle yeniden ona döndüm.
"Sen de duydun mu?" Gülümseyerek kafasını salladı ve elimden tutup beni odadan çıkardı.
"Gelirken aşağıda kapının önünde öylece duruyordu. Ben biraz sevince peşimi bırakmadı. Ben de onu buraya bırakıp mama almak için markete inince bir baktım mama kabı, kedi yatağı, tuvaleti, oyuncakları falan derken bir sürü şey almışım." Salona girdiğimizde koltuğun üstünde yayılıp kendini yalamakla meşgul olan beyaz tüylü şeye baktım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Eğer bir sahibi varsa ortaya çıkar zaten. Tüy dökmesinden falan..." Sözünü bölüp bir anda boynuna atladığımda gülüp o da kollarını belime sardı. "Ben kedilere aşığım!" Ondan ayrılıp kedinin yanına gidip koltuğun önüne çöktüğümde Barın da peşimden geldi.
"Ne sevimli bir şey bu." Kediyi rahatsız etmeden hafifçe kaldırarak göğsüme bastırdığımda anında bana tepki vererek omzuma tırmandı ve oraya kıvrıldı bir anda.
Gözüm Barın'ın gülümseyen gözlerine kaydığında boş olan omzuma kolunu atıp ikimizi de kendine çekti.
***
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
