Chapter 2

3.7K 53 3
                                    

Chapter 2

Reason

After talking to Renzo saktong pumasok na yung prof namin nagdiscuss lang and I took down notes because notes is important to me.

"Zaira, let's go." she told me coldly at nauna na siyang lumabas ng room sakin.

"Hey Raf, wait up!!" I called her pero hindi pa din siya tumitigil sa paglalakad.

We can go home early dahil wala yung prof namin sa last subject and it's a favor for me makakausap ko si Raf bago pa maguwian sila Renzo may class pa sila alam ko eh si Raf lang ang gusto kong makakita na maging mahina ulit ako wag na si Drake at Renzo because I know pati sila mahihirapan. Drake and Renzo treated Raffy and I as a princess their own princess kaya ayokong makita nila akong ganun.

We drove to our condo hanggang sa makapasok sa condo wala kaming pansinan. Papasok na sana si Raffy sa kwarto niya but I stop her and hug her at dahil sa ginawa ko dun na tumulo yung luha ko.

"Zai... Hey sige na sorry na, don't cry di naman ako galit di na kita pipilitin sabihin wag ka nang umiyak kasi naman Zai 'e. pati ako naiiyak sayo 'e!" She hug me back after saying it and I know she is also crying. I cried hard while hugging her gusto ko muna ilabas mga luha ko bago ako magsalita sa kanya.

"Alam ko namang hindi ka galit and it's my fault naman 'e dapat nagsasabi ako sayo because you are my bescouz." I smiled at her while my tears are falling.

"Shh... Hindi na Zai, wag ka na magsalita okay na wag na." and she wiped my tears but it continue to fall.

"I will tell you na what's bothering me." I let go of her and look at her sadly alam kong I'm still crying while looking at her I can't stop it she is also crying and it hurts me di naman dapat pati siya nasasaktan dahil sakin eh.

"No! No, wag na Zai, kung di mo talaga kaya sige na wag na shh... Tama na wag na Zai, it's fine." she wipe my tears but I just shook my head I will tell her ayoko na magtago ng nararamdaman ko.

"Sasabihin ko na Raf, and I promise you this is the last time na magkakaganito ako sa susunod na taon hindi na." And I smile at her at hinatak ko na siya sa sala to talk about it.

"Raffy, you said na isang beses sa isang taon lagi akong ganito bothered at tulala lang it's because Raf this is the day..." I stop talking and try to stop my tears by falling Raf didn't talk nanahimik lang siya but she is looking at me sadly.

"This is the day that Kuya and Mommy left me, this is also the day, that I feel alone dahil since that day. Di na ako masyadong pinapansin ni Daddy ito yun Rafffy ngayong araw yun... Ito yung date na yun, it's exaclty 6 years since I lost Kuya and Mommy and also daddy and lastly Raf I also lost myself... I am not the same Zaira anymore yung Zai na happy go lucky lang and a girl full of smiles and a girl who has a complete family. Kinailangan kong maging matapang maging matigas para mabuhay Raf kasi kung magiging ganun ako kahina di ko na alam mangyayari sa'kin. I don't want to be the same Zai again yung Zai na sa masaktan lang ng kaunti iiyak na ayoko na nun Raf, I want to be stronger now. Yung nakilala ng lahat na kahit saktan ng ilang beses di na masasaktan ng todo iiyak yes, pero isang beses lang di katulad noon na halos iniyak ko na lahat yung halos magmakaawa na ako kay Daddy na pabalikin sila ayoko na nun Raffy, ayoko na." I tell her honestly I'm still crying same as Raffy kasi alam kong pati siya nasasaktan for me.

"Zaira naman eh andito ako oh dapat matagal mo ng sinabi sakin yan!! Para nakikidamay ako sa sakit na nararamdaman mo di mo sinasarili ano ba naman yan Zaira eh, pag nalaman din yan mo Drake at Renzo for sure magagalit yung mga yun sayo kasi sinarili mo yan." she was still crying that's why I smile at her to tell me that it's okay now that I'm okay.

Love Me Then (Then Series #1)Where stories live. Discover now