Chapter 17

1.6K 35 1
                                    

Chapter 17

Safe place

I woke up around 6am dahil naisipan kong magjogging. Paglabas ko ng room ko lumabas din si Kuya galing sa room niya.

"Magjojogging ka?" tumango ako. May gym naman kami dito sa bahay pero ayoko naman dun mas gusto kong magjogging sa labas at maaga pa naman hindi pa masyadong mainit.

"May lakad ka ngayon?" he asked me habang bumababa kami.

"Yes, with Gray." cool na sabi ko at nakita kong titig na titig siya sakin. "What? Gala lang yun, friendly gala."

"Friend? Magkaibigan na pala kayo, hindi ko alam yan ha." at nauna na siyang bumaba sa'kin.

Pagbaba ko si Manang ang nakasalubong ko sinabi kong majojogging lang ako. Si Kuya naman nakita ko sa sala nang palabas na ako. Kaya nagpaalam ako.

"Kuya, jogging lang ako," pero hindi niya ako pinansin kaya hinayaan ko na lang at lumabas na ako ng bahay.

Sinimulan ko ng tumakbo dito sa village namin habang iniisip yung hindi pagpansin sa'kin ni Kuya kanina. Problema nun? Wala naman akong nasabi bukod sa lalabas ako kasama si Gray. Anong mali dun? Friend niya naman yun di'ba. Magkaaway ba silang dalawa? Whatever.

I just run for about 20 minutes before I came back to the house. Kuya is still the same watching some movie in the couch pero hindi niya pa din ako pinapansin kahit na alam niya naman nandito na ako.

"Hey, Kuya what's your problem?" sa kanya ako dumiretso instead of going upstairs to take a shower pero umiling lang siya sa'kin kaya kinuha ko yung unan na nahawakan ko at hinampas sa kanya.

"Aray naman... Baby girl e." pero hinampas ko ulit siya.

"Problema mo ba kasi ha?" tanong ko sa kanya.

"Just promise me Zai, you will not cry because of love." napakunot noo ako dahil sa sinabi niya. It's impossible not to cry because of love.

Because love is always around us. Like love for the nature. Love for friends, love for family and lastly love to the only person napaka impossible na hindi tayo masaktan sa pagmamahal. Because loving is where you also accepted the pain.

"It's impossible Kuya, I already cry because of love. Nung iwan niyo ako ni Mommy, I love the both of you so much back then, but you choose to leave me, but I love you both even more now, after hearing the true reason why you both left me. It's accepting the love and the pain Kuya." I smiled at him "And I'm always ready to accept the love and the pain because I know someday the pain will be worth it, so I'm willing to cry because of love Kuya." he smiled at me and pinch my cheeks.

"I love you too baby girl... But just promise me you will not break yourself again because of someone, tama na yung pain na naramdaman mo sa'min."

"I can't promise Kuya," at iniwan ko na siya sa sala not allowing him to talk again. I don't understand why is he suddenly talking about love, he is getting weird nowadays. Is he heartbroken too like his friend kaya di sila magkasundo kasi parehas silang heartbroken? At nagpapatimbangan sila ng sakit ganun ba? Ewan ko na.

I just take a shower and I go downstairs to eat breakfast maaga pa naman eh it's still 7:39 at 10am niya naman ako susunduin so I still have time to prepare.

Pagbaba ko andun na si Mom and Dad wala na si kuya kumain na siguro yun nung nagjogging ako kaya wala dito.

"Good morning Dad, Mom" and I kiss their cheeks.

"Good morning too anak, where's your brother? Still sleeping?" Dad asked. he's on his suit na dahil papasok nga siya sa office.

"Zairon already had breakfast Zyp, nakasalubong ko siya kanina nung pagbaba ko, mag aayos lang daw siya at sasabay na sayo paalis." Mom said and dun ko lang naalala Kuya is helping Dad sa company namin hindi lang talaga halata and I thought they don't have work because it's saturday but I think they have.

Love Me Then (Then Series #1)Where stories live. Discover now