𝑵𝒐𝒕 𝑨𝒍𝒍𝒐𝒘𝒆𝒅 𝑻𝒐 𝑳𝒐𝒗𝒆 [𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆𝒅]

ခ်စ္ခြင့္မရွိ - 22

Zawgyi

(3) Years Later,,,

ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္က်တဲ့ တစ္လံုးထဲတည္ရွိေနေသာ အိမ္ကေလးတစ္လံုး...

ထိုအိမ္ေလးမွာ ကမ္းေျခနားနီးတာေၾကာင့္ ကမ္းေျခဘက္ကို မ်က္ႏွာေလးမူရင္း လႈိင္းလံုးေလးေတြရဲ႕ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ကမ္းေျခအလွကို ေငးၾကည့္ေနေသာ wheelchair ေပၚက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္..။
တိတ္ဆိတ္လြန္းတာေၾကာင့္ လႈိင္းသံေတြကို က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားေနရသည္။
ထိုေနရာမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲသာ..။

ထိုေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္တာနဲ႔ ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနမွန္းသိသာသည္။

"မင္းေတာ့မသိေပမယ့္ ငါေတာ့မင္းကိုအရမ္းသတိရတာပဲ Kookie ရယ္
မင္းေဘးနားေနရင္လဲ အဆင္မေျပသလို မင္းနားကထြက္သြားရင္လဲ အဆင္ေျပမေနျပန္ဘူး...
(၃) ႏွစ္....(၃) ႏွစ္ရွိၿပီေနာ္...မင္းငါ့ကို လိုက္မရွာခဲ့ဘူးမလား....ေနႏိုင္လိုက္တာကြာ....ခုေလာက္ဆို မင္း မိသားစုသိုက္သိုက္ဝန္းဝန္းေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့ေနာ္....
ဟက္....က်လာျပန္ၿပီ ဒီအရည္ေတြက"

အိမ္မွာ TV လဲမရွိသလို Jung Kook ကိုဆက္သြယ္မိမွာစိုးလို႔ ဖုန္းပါမကိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ Jung Kook အေၾကာင္း ဘာဆိုဘာမွ မသိရ...
Seok Jin သာ TV ၾကည့္မိရင္ေတာ့ ထိပ္တန္း company CEO ေထာင္က်တဲ့သတင္းက TV လိုင္းတိုင္းမွာ နာမည္ႀကီးပင္။

Seok Jin သူ႔မ်က္ႏွာထက္က မ်က္ရည္ေတြကို လက္နဲ႔ ဖိသုတ္လိုက္ရင္း မ်က္လံုးက အမွတ္မထင္ ေဘးဘီဝဲယာကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သူနဲ႔မလွမ္းမကမ္းက ေက်ာက္ေဆာင္ေလးနားကေန သူ႔ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။

ထိုေကာင္ေလးမွာ တစ္ကိုယ္လံုးကို All black ဝတ္ထားၿပီး အက်ႌ ေခါင္းစြတ္ႀကီးပါ စြတ္ထားေသးသည္။
မ်က္ႏွာမွာလဲ မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြ ပါးသိုင္းေမြးေတြ ႏႈတ္ခမ္းေမြးေတြနဲ႔မို႔ Seok Jin လန္႔လာ၏။

သူနဲ႔အတူေနတဲ့ Tae Hyung က အလုပ္ကိစၥနဲ႔ Seoul တက္သြားလို႔ အိမ္မွာသူတစ္ေယာက္ထဲသာရွိသည္။
သူျမင္သြားတာကို ထိုေကာင္ေလးကသိသြားၿပီး ေက်ာက္ေဆာင္နားက ထြက္လာရင္း သူ႔ဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္လာေနေတာ့ သူ႔လက္ေတြက wheelchair ဘီးေလးေပၚေရာက္သြားၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ျပင္၏။