Blinding Lights [COMPLETED]

Chapter 19

Selfish.

I feel so bad for being so selfish. Pero hindi ko talaga mapigilan ang malungkot.

I ruined our monthsary date. Umuwi kaagad ako matapos naming kumain ng tahimik. No one dared to talk after that. Pakiramdam ko nasaktan ko siya ng husto.

Nasaksaktan din naman ako ah.

At yun ay dahil hindi ko matanggap na magkakalayo kami sa susunod na taon. Manila isn't Tagum where you can ride a bus home anytime. Alam ko namang may kaya si Yulo at ganoon din ako.

I could afford to buy him a ticket for atleast a week? I don't know. Inaalu ko na lang ang sarili ko sa pamamagitan niyan.

Pero kung totoo ngang nakatanggap siya ng sports scholarship, marahil ay hindi magiging madali ang pag-uwi niya.

"Hija, nasa labas ang Ate Lily mo maligo ka na."

Narinig kong utos ni mommy sa pintuan ng kwarto ko. Agad kong pinalis ang luhang tumakas. Umagang-umaga naiiyak na naman ako. Parang ngayon pa lang namimiss ko na siya.

"Huh? Sino pong kasama niya?"

"Siya lang, bakit may inaasahan kang iba?"

"Wala po!" agap ko.

Last month pa nakauwi na sila ate mula sa honeymoom nila pero nag stay muna sila sa Maynila nang isang buwan kaya ngayon lang sila muling nakadalaw.

I pushed myself to get up. Namumugto pa ang mata ko kaya nag-shower ako ng malamig na tubig. Nakawala daw ng pamamaga iyon. It did lessen the redness though mejo malaki pa rin ang eyebags ko.

Maingya na sa sala noong nakalabas ako. I stopped halfway when I hear a very familiar laugh.

I remember mommy asking if may iba ba raw akong inaasahan?

Kanina pa ba siya rito? Bakit hindi nila ako sinabihan hindi tuloy ako napagdamit ng maayos. Nakapambahay lang ako at basang-basa pa ang buhok ko. Babalik sana ako ng kwarto nang bumulaga si Ate sa harap ko.

Her mouth formed 'o' when she saw me

"Binny!"

Nanlaki ang mata ko nang agad na nagtama ang tingin namin ni Yulo. He was sitting comfortably on our sofa. Prenteng nakaupo si daddy sa harap niya na mukhang galing pa sa kakatawa dahil habol-habol pa nito ang hininga.

"A-ate!"

Mabilis siyang dumalo sa akin at niyakap ako ng mahigpit. We haven't  seen each other since that dinner party. Namimiss ko siya pero hindi ko mapigilang maguilty dahil nagalit ako sa kanya noon sa pagbababawal niya sa akinh mag boyfriend.

She probably knew now.

"Hindi ko kayang magtagpo sa 'yo ng matagal! Nakakainis ka ha buti pa si Yulo nagkekwento sa akin ikaw hindi parang di tayo sabay lumaki." ngumuso siya.

Lumambot ang titig ko sa kanya at pabiro siyang kinaladkad sa living room. Sa sandaling iyon saglit na nawala sa isip ko ang mga inaalala. I missed my sister. I missed having her.

Nasanay yata ako na laging si Yulo ang kasama ko.

Tumabi ako kay Yulo sa sofa matapos batiin si daddy. They were both busy talking about business. Nagkakaintindihan sila sa bagay na iyon. Maybe because Yulo wants to take business ad in college.

College.

Yeah right and he'll be away in college.

"Ah! My daughter is so lucky to have hijo. A determined young man with concrete plans on his future. You'll surely fit well. Vernice wants to pursue medicine. Kahit ayaw ko noong una naisip ko pwede rin naman iyong iincline sa business. You two will make it out so soon!" maligayang tugon ni daddy.