"Stay with me"

29

After 5 years.
( di naman halatang minadali ko to no?)

"Gabooo! Gabb! Gabrielle!" Sigaw ni sela sa labas ng pinto.

Iritang bumangon ito sa kama niya at binuksan ang pintuan.

"Anueba!?"

"Anong balak mo?"

"Huh?" Takang tanong nito.

"Tangna ka! Seryoso ka? Mamaya na yung kasal! Nakapantulog ka pa rin!?"

Nanlaki ang mata nito at agad agad chineck ang oras.

"Ay putekk!"

"Grabe Gabb pati ba naman sa mismong kasal late ka pa rin?"

"Sorry na, medyo napuyat e."

"Hindi ka parin nagbabago haynako!"
"Pag nalaman to ni Coleen nako! Malilintikan talaga tayo oo."

"Eh kung tulungan mo na lang ako ate."

agad silang umalis sa hotel at nagtungo na sa simbahan.

COLEEN

"Wow." Manghang sambit ni ate abby.

"Ganda  ba?"

"Napakaganda mo sis."

"Syempre."

"Hindi ako makapaniwalang dadating ang araw na to. Proud na proud ako sayo, naunahan mo pa ko."

"Magpakasal na kasi kayo ni ate Sela. Sumabay na kaya kayong dalawa mamaya." Biro ko.

"Engot."

"Hahahah."

"But seriously, I'm so happy for you."
Sabi nito habang nagpupunas ng mata.

"Ihh! Stop na! Mabubura make up ko! Wag mo ko paiyakin."

Muli kong tinignan ang itsura ko sa napakalaking salamin. Medyo nadagdagan ang lakas ng loob ko.

Agad kaming sumakay sa kotse. At nakaalalay na lahat ng bodyguard sa mahaba kong gown.

Dali daling hinarurot ni ate abby ang kotse. Dahil mas excited pa siya sakin.

"ready ka na?" Tanong nito. Hindi ko namalayang nasa tapat na kami ng simbahan.

"K-kinakabahan ako ate."

"Wag ka kabahan. Araw ng kasal mo kaya make this day memorable."

Napangiti na lang ako sa sinabi ni ate.
Pero para talaga akong masusuka sa kaba.

So ganto pala ang feeling ng ikakasal?

GABB

Agad kaming nakarating sa simbahan at sumalubong samin ang tropa.

"Gaboo! Namiiss ka namin!!!" Daryll.

"Ako rin kayaa!"

"Mas lalo kang gwumapo!" Rans.

"Hoy! May asawa na yan! Wag ka na."
Amy.

"Ang gwapo mo lalo! Ano bang kinain mo sa vietnam?" Brei.

"Mani."

"Gago ka pa ren talaga! haha." lara.

"Mamaya na tayo magchikahan at magstart na ang kasal,Kaloka kayo." Sela.

Agad kaming nagtungo sa aming pwesto.Napakadaming bisita. Halos lahat naggagandahan dahil sa mga suot nila.

Bumukas na ang pinto ng simbahan at niluwa nito si coleen.

Shes so beautiful as always.

All eyes on her.

I can't take my eyes to her.

I can't even blink tho.

She's so gorgeous  wearing that  white gown.

The geniune smile on her lips.

The little sparkle on her eyes.

The natural pinky shade on her cheeks even make up cant hide it.

Nakatayo lang kaming lahat dito at natameme sa kagandahan niya. Halos hindi ko na napansin na nasa harapan na siya.

Inabot niya na ang kamay niya at ngumiti na halos mawala na ang mga mata nito.

Napakasaya niya.

kahit may nakatakip na manipis na puting belo sa mukha nito.

Litaw pa rin ang napakaganda niyang mukha.

kakayanin mo kaya pag tinangal niya na yon? Haha.

Hindi ko na rin mabilang kung ilang beses ko ng nabulong ang salitang napakaganda.

Nagsimula ng magsalita si father.

Hindi rin mawala ang ngiti sa aking mga labi habang nakatingin sa kaniya.

Masaya ako Oo, masaya.

Hindi ko rin akalaing darating ang araw na ito.

"Tinatangap mo ba siyang makaisang dibdib sa hirap man o ginhawa
Sa sakit man o kalusugan
At mamahalin mo siya habang buhay?"

Ang araw kung saan tangap na namin lahat.

" yes, I do father."

Na darating rin ang araw na makikita ko ang pinakamamahal kong babaeng pinangakuan ko.

"Tinatangap mo rin bang maging kabiyak ng kaniyang puso sa hirap man o ginhawa sa sakit man at mamahalin mo siya habang buhay?"

"I do, father."

Na nangangako na sa iba.

"Mr. Cullen and Ms. Trinidad are now officially husband and wife."