Episode 09
និយាយគ្នាលែងសើចសុខៗ ជីនក៏ដាក់ភ្នែកក្រលែកទៅឃើញប្រុសម្នាក់ឈរខាងមុខហាង គេក៏ចាប់ផ្ដើមសួរ សូហ្វៀរ៍ ឡើង
ជីន : ហ្វៀរ៍ នោះជាអាថេយ៍មែនទេ? បងដូចជាមើលមិនសូវជាច្បាស់សោះ
ដោយសារតែគេឈរឆ្ងាយជាងនាងល្អិតនេះ ទើបចង់សួរនាងអោយប្រាកដថាជា ថេយ៉ុងមែនឬក៏មិនមែន
សូហ្វៀរ៍ : អ្ហាវ៎៎ ជាគេមែនទេតើ ចុះហេតុអីបានជាគេមិនចូលមក? បងនៅចាំទីនេះហើយខ្ញុំទៅរកគេមួយភ្លែត
នាងថាហើយក៏ដើរទៅតាម តែគេបានគេចចេញទៅវិញបាត់ទៅហើយ ទើបនាងសម្រេចចិត្ដដើរបកមកវិញ
ជីន : ហើយឯណាវា?
ក្រែងថាទៅហៅថេយ៉ុងឬចុះហេតុអីបានជាដើរបកទៅវិញតែម្នាក់ឯងបែបនេះ?
សូហ្វៀរ៍ : គេដើរចេញទៅវិញបាត់ហើយ បងកុំខ្វល់អី យ៉ាងណាក៏រើសឈុតរួចហើយដែរ ចឹងយើងទៅវិញតែម្ដងទៅ
ជីន : បាទ
ចំណែកឯថេយ៉ុងវិញឈរមើលគេទាំងពីររហូតភ្លេចខ្លួនទើបបណ្ដាលអោយគេចាប់បាន ទើបប្រញាប់ដើរគេចចេញវិញដើម្បីកុំអោយនាងដឹងថាគេមកតាម ព្រោះខ្លាចនាងទើសទាល់ចិត្ដ ហើយធ្វើអោយនាងខឹងលើសដើម
2nd Kim's Group
តុក...តុក
ណាំជុន : អញ្ជើញចូល ទ្វារមិនបានចាក់គន្លឹះទេ
គេឆ្លើយទាំងមិនបានងើយមុខអើតទៅរកទ្វារឡើយ ដោយរវល់តែឈ្ងោកមុខផ្ចិតផ្ចង់រឿងការងារដូចដើម ព្រោះគេជាមនុស្សឆ្គួតនិងការងារ គេមិនព្រមមកអង្គុយដកដង្ហើមចោលនោះឡើយ
សូហ្វីន : នេះជាឯកសារដែលលោកនាយកត្រូវការ
ហ្វីនបន្លឺឡើងទាំងឱនចុះបន្តិច ព្រោះធ្វើតាមតួនាទីនៃច្បាប់ក្រុមហ៊ុនតែប៉ុណ្ណោះ នាងគ្មានចិត្ដចង់គោរពគេអីបន្តិចណាទេ
ណាំជុន : អរគុណច្រើន អ្នកនាងអាចអញ្ជើញចេញទៅបានហើយ
គេនៅតែរក្សាកាយវិការនិងពាក្យសម្ដីដូចដើម និយាយសម្ដីស្មើដើមស្មើចឹង ហាក់កំពុងតែបង្ហាញប្រាប់នាងថាគេខឹងនិងនាងមិនទាន់បាត់យ៉ាងអញ្ចឹង
