"7"

98.4K 13K 2K
                                    

Zawgyi

ေတာင္အဆင္းသည္ လူတစ္ေယာက္အဖို႔ပင္ မနည္းမကဲသတိထား၍ ဆင္းရသည့္အမ်ိဳးျဖစ္ေပရာ လူတစ္ေယာက္အား ေက်ာေပၚတင္၍ ဆင္းဖို႔ဆိုသည္မွာ လြန္စြာမွ ခက္ခဲလွေပသည္။

သူတို႔တက္ခဲ့သည့္ေနရာက ေတာင္တစ္ဝက္ပင္မ႐ွိေသးသည္ေၾကာင့္ေရာ ေတာင္တက္အစမို႔ ေျပေျပကေလး႐ွိေနေသာ ေတာင္ဆင္းလမ္းေၾကာင့္ေရာသာ ေတာ္ေသးသည္ဟု ဆိုရေပမည္။

ေျခ‌ေခ်ာင္းတို႔ကိုကုပ္၍ သတိထားဆင္းေနစဥ္ ေက်ာေပၚက လက္ကေလးက အသာကုတ္လာသည္မို႔..

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ဟို ကြၽန္ေတာ္႕ကို ေအာက္ခ်ေပးပါလားဗ်.. ကိုထိန္ညီးသစၥာ ေလးေနမွာေပါ့"

ထိန္ညီး တစ္ခ်က္ျပဳံးမိသြားရသည္။‌ေတာင္ဆင္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး  ေက်ာေပၚမွ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္ေနသည့္ ေကာင္ကေလးသည္ အေတာ္ပင္ ေနရခက္ေန႐ွာဟန္တူ၏။

ကနဦးက ဒီေကာင္ေလးကို ေက်ာပိုးၿပီးဆင္းရန္ သူ႕မွာ စိတ္ကူးမ႐ွိ။ ဘာကိုေၾကာက္လို႔ေၾကာက္ေနမွန္းမသိဘဲ သူႏွင့္အတူတူေတာင္ေအာက္ဆင္းဖို႔အေရးကို အသည္းအသန္ ျငင္းဆန္ျပေနေသာေၾကာင့္ စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ေက်ာေပၚေကာက္တင္လာျခင္းသာ။

ယခုလည္း သူပင္ပန္းမည့္အေရးကို  စိုးရိမ္လြန္းေသာေၾကာင့္ ေအာက္ခ်ခိုင္းျခင္းမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ဟန္မတူ။
သူ႕ကို မေတာ္တဆလိုလိုႏွင့္ ပစ္ခ်ကာ ေသေၾကာင္းၾကံေနမည္ကိုစိုး၍သာျဖစ္ေၾကာင္း ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ဒီေကာင္ေလးကို စ,ခ်င္လာသည္။

"ဘယ္ ဘယ္သြားေနတာလဲခင္ဗ်"

အဆင္းလမ္းကို ေသြဖယ္ကာ ေတာင္ေအာက္ေျခမွ ‌ အနည္းငယ္ျမင့္ေသးေသာ ေတာင္ကမ္းပါးယံတစ္ခုကို ဦးတည္လိုက္ေတာ့ ေက်ာေပၚမွ ‌ အသံေသးေသးေလးက တုန္တုန္ယင္ယင္ထြက္လာသည္။

"ဟိုနားေလာက္ဆို မဆိုးဘူးပဲ.. ျပဳတ္က်လိုက္ရင္ တစ္ခါတည္းေသေလာက္တယ္"

ေျပာၿပီး အတန္ၾကာသည္အထိ ထူးဆန္းစြာပင္ ေကာင္ေလးထံမွ  စကားသံထြက္မလာေတာ့ သိလိုစိတ္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ေကာင္ေလး႐ွိရာဘက္သို႔  လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

My DuDuDin ♡Where stories live. Discover now