Zawgyi ❤️
"ေနာက္လည္း လာခဲ့ၾကပါဦး.. ဦးႀကီးတို႔က အၿမဲႀကိဳဆိုေနမွာပါ "
ကားေပၚတက္ၾကေတာ့မည့္ သူတို႔ကို သူႀကီးတို႔မိသားစုက ဝိုင္းဝထိလိုက္ပို႔ရင္း ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုသည္။
"ဆက္ဆက္လာခဲ့ၾကပါကြယ္..ႀကီးေတာ္ ဟင္းေကာင္းေကာင္းေတြအမ်ားႀကီးခ်က္ေကြၽးပါ့မယ္ အဟင့္ ႐ြတ္"
သားသမီးမ႐ွိ႐ွာေသာ သူႀကီးကေတာ္က သူတို႔ကို အေတာ္႕ကို သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနဟန္႐ွာတူသည္။လည္ပင္းတြင္ ပတ္ထားေသာ ပုဆိုးစႏွင့္ မ်က္ရည္ႀကိတ္သုတ္ေန႐ွာသည္။
"ေၾသာ္ မေ႐ႊခင့္ႏွယ္.. ကေလးေတြစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္"
သူႀကီးက သူ႕မိန္းမကို ပခုံးပုတ္၍ ႏွစ္သိမ့္သည္။
"ကဲ ထြန္းျမတ္ေရ..တို႔ေတြ ေနမျမင့္ခင္ျပန္မွ ေတာ္ကာက်မယ္.. မင္းတို႔လည္း က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ၾက.. မေ႐ႊခင္လည္း ဝမ္းနည္းမေနနဲ႔ ေနာက္ၾကဳံဆုံရင္ ဒီကေလးေတြကို ျပန္ေခၚလာခဲ့မယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
ႀကီးေတာ္ေ႐ႊခင္က မ်က္ရည္ေလးတစမ္းစမ္းႏွင့္ ေခါင္းညိတ္သည္။
"ႀကီးေတာ္ မငိုပါနဲ႔..ကြၽန္ေတာ္တို႔ အာဘြားေပးမယ္ေလေနာ္"
ေလးေယာက္လုံးဝိုင္းဖက္ၿပီး ပါးတစ္ဖက္စီကို ႐ြတ္ခနဲ ႐ြတ္ခနဲ နမ္းေမႊးၾကေတာ့ ႀကီးေတာ္ေ႐ႊခင္တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွ ျပဳံးရျပန္သည္။
"ခ်စ္စရာပိန္းဥေလးေတြပါေတာ္"
"ဟီးဟီး"
"ကဲ သြားၾကမယ္ေဟ့..ေမာင္မ်ိဳးျမင့္ေရ ဦးေလးတို႔သြားမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်.. လမ္းခရီးမွာဂ႐ုစိုက္ၾကပါ"
အဘတို႔က ႏႈတ္ဆက္လက္ျပ၍ ေ႐ွးဦးစြာ ထြက္ခြာသြားသည္။ထိန္ညီးတို႔ကလည္း အားလုံးကိုႏႈတ္ဆက္၍ ကားေပၚသို႔ေရာက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
"အစ္ကိုမ်ိဳးျမင့္ေရ..ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္ေတာ့မယ္ဗ်"
"ဟုတ္ပါၿပီ လမ္းမွာဂ႐ုစိုက္ၾကဦး"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်..ဦးႀကီးတို႔ေရ ျပန္ၿပီဗ်"
"ေအးေအး"
YOU ARE READING
My DuDuDin ♡
Romance{Both Zg&Uni} အသေမခွီးရတောင် တစ်ချက်တော့ပြုံးမိဖို့ အာမခံပါတယ် ..💚 Start - { 11,8,2020 } End - { 25,11,2020 } အေသမခြီးရေတာင္ တစ္ခ်က္ေတာ့ျပဳံးမိဖို႔ အာမခံပါတယ္ ..💚
