Formidable Killer

Chapter 17

"MARC, HINDI ka pa ba uuwi?" Tanong ni Unyce kay Marc. Kakauwi lang kasi ng mga kaibigan niya dahil mag-gagabi na. "Mag-gagabi na. Baka ma-traffic ka sa daan."

"Dito na ako matutulog." Sagot nito na mabilis niyang ikanalingon rito. "Ayokong maiwan ka dito mag-isa. Baka mamaya malaman ng gunggong na Steve na 'yon kung saan ka nakatira at puntahan ka pa dito."

Mabilis niya tinapos ang paghuhugas ng pinggan at humarap dito na hindi umaalis sa harap ng lababo.

"I'm fine, Marc." Aniya sabay ngiti rito. "Hindi niya malalaman kung saan ako nakatira."

"Sa ngayon ayos lang, pero baka malay mo pag-alis ko biglang magpakita sayo ang lalaking 'yon and worst, baka saktan ka pa." Wika nito habang nagpupunas ng lamesa. "Bukas na bukas din, do'n ka titira sa bahay ko."

"What?!" Hindi niya mapigilang mapasigaw dahil sa paglabigla. "Are you out of your mind? Wala namang mangyayari sakin na masama e. And hey, mahigpit ang security dito sa condo kaya imposibleng makapasok siya dito."

"Security is not enough, U." Anito na bakas sa mukha ang pagiging seryoso. He's calling her U when he's serious. "Oo nga at mahigpit ang security dito pero hindi 'yon sapat para masabi nating ligtas ka na. What if kayanin niya ang nga security guards? Then who the hell will save you when I'm not around? Atleast sa bahay ko ligtas ka kahit umalis ako saglit dahil walang pwedeng pumasok sa village hangga't wala ka sa listihan ng mga nakatira at pwedeng pumasok do'n."

Napabuntong hininga siya at lumapit rito. "Look, i know you're concern about me but I'm totally fine, okay? There's nothing to worry about."

"Nothing to worry about?" Ulit nito sa huling sinabi niya. Sinapo nito ang magkabila niyang pisngi at malamlam na tumitig sa kanya. "Hindi ako magiging komportable kung dito ka titira sa unit mo. Siguro nga sa ngayon ay ligtas ka, pero paano sa mga susunod na araw? We can't say thay you're safe everyday. Please, do'n ka na lang sa bahay. Atleast doon ay magiging komportable ako kasi nakikita kita."

Kitang-kita niya ang pag-aalala sa mga mata nito. Alam niyang wala na siyang magagawa kundi ang sundin ang gusto nito. Tama naman ito e, hindi sapat ang mahigpit na sekuridad para masabi niyang ligtas na siya.

Siguro nga ngayon ay ligtas siya. Pero paano kung bukas ay hindi na? Sino na lang ang sasagip sa kanya? He's right. Wala namang mawawala sakin kung sasama ako sa kanyang manirahan sa bahay nito e. She's safe there.

"Fine." Aniya at kitang-kita niya kung paano nagbago ang emosyon nito. "Wala naman akong magagawa e. And besides, tama ka. Baka ngayon ay ligtas ako pero baka bukas o sa makalawa ay hindi na."

"Thank you. Thank you so much." Mahigpit siya nitong niyakap. "Promise, i will protect you no matter what happen or what it cost."

Napangiti siya sa sinabi nito. Sinapo niya ang magkabila nitong pisngi at tumingkayad saka inilapat ang labi sa malambot nitong labi.

Mabilis nitong tinugon ang halik niya hanggang sa mauwi iyon sa mainit na halikan. Napahawak siya sa magkabila nitong balikat para doon kumuha ng lakas dahil nanlalambot na ang mga tuhod niya.

Nag-umpisa ng maglumikot ang kamay nito sa loob ng suot niyang baro. Humahaplos ang mainit nitong palad sa tiyan niya at gumapang iyon paakyat sa mayayaman niyang dibdib.

Tinulungan niyang tanggalin nito ang suot niya damit pang-itaas. Hindi siya umangal nang e-unhook nito ang suot niyang bra at itapon iyon kung saan. Malaya nitong napagmasdan ang dibdib niya.

Tatakpan sana niya ang dibdib niya gamit ang dalawa niyang kamay nang hawakan nito ang magkabila niyang kamay gamit ang isa nitong kamay. Pinahiga siya nito sa lamesa at saka ngumiti ng nakakaloko. Desire cross his eyes.