အခ်စ္ေလျပည္ တိုး၀င္လာခဲ့ေသာ္ @ အချစ်လေပြည် တိုးဝင်လာခဲ့သော်

စာစဥ္ ၃ (၂၁-၂၆)

စာစဥ္ ၃၊ အခန္း ၂၁။ တျခားလူေတြ ဒုကၡေရာက္ေနရမဲ့အစား သူ ေသသြားတာက ပိုေကာင္းတယ္ (10)

ဂူယူရွန္း နက္ခ္တိုင္ကို စည္းေနတာ ၂ႀကိမ္ရွိေနၿပီျဖစ္ေပမဲ့ ခုထိအဆင္မေျပနိုင္ ။ အိမ္အကူရဲ့စကားကို ၾကားလိုက္ၿပီး လသာေဆာင္မွာ သူမေလး ေျပာခဲ့သည့္ စကားကိုပါ ျပန္သတိရသြားတာေၾကာင့္ လက္တုန္သြားၿပီး ၿပီးခါနီးျဖစ္ေနသည့္ နက္ခ္တိုင္ က ေျပသြားေတာ့သည္ ...

ဂူယူရွန္း၏အေနာက္မွာ ရွိေနသည့္ အိမ္အကူသည္ သူ႔မ်က္ႏွာအမူအရာကို မျမင္ရသည့္အျပင္
ဂူယူရွန္းဆီက တုံ႔ျပန္သံတစ္ခုခုကိုလည္း မၾကားရတာေၾကာင့္ စကားတစ္ခြန္းကို အလိုက္မသိစြာ ဆိုလိုက္မိသည္ ။

“သခင္ေလး ခဏေလာက္ေစာင့္ေပးပါလား ၊ မိန္းကေလးက ဇာတ္ညႊန္းဖတ္တာ နည္းနည္းက်န္ေနေသးလို့ ခဏေန ဆင္းလာမယ္လို့ ေျပာတယ္ ၊ အဲ့ဒါ သခင္ေလး သူနဲ႔အတူ စားဖို့ ခဏေစာင့္လိုက္ပါလား..ဟို...”

အိမ္အကူရဲ့စကားမဆုံးေသးခင္ ဂူယူရွန္းသည္ နက္ခ္တိုင္ကို ဆြဲျဖဳတ္ၿပီး ေလွကားေအာက္ကို ေဒါသတႀကီး လႊတ္ပစ္လိုက္ကာ ..
“ဘယ္သူမွ မလိုဘူး ကၽြန္ေတာ္ သူနဲ႔ မနက္စာစားမယ္လို့ ဘယ္သူေျပာလဲ”

အိမ္အကူလည္း ေၾကာက္လန႔္တႀကီး ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ အုပ္ကာ ပိတ္လိုက္မိ၏ ။ အသက္ပင္ ရဲရဲမ႐ႉရဲေတာ့ ...

“ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားပြဲမွာ ရွိေနတုန္း သူ႔ကို ေပၚမလာေစနဲ႔ ။ စိတ္အေနာင့္အယွက္ ျဖစ္ရလြန္းလို့ ေနာက္တစ္ခါ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ သူ႔အေၾကာင္းကို စကားနဲ႔ေတာင္ မေျပာမိေစနဲ႔ ။ သူနဲ႔ပတ္သက္တာအားလုံးက စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလို့”

ဂူယူရွန္း အေနာက္ကို လွည့္ၿပီး အိမ္အကူကို မသတီဖြယ္
အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္အကူမွာ ေၾကာက္ၿပီး တုန္ေတာင္တုန္သြားသလိုပင္ ။

ဂူယူရွန္းသည္ မေက်နပ္ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကို ဆက္ဆင္းလာလိုက္သည္ ... ထို့ေနာက္ အျပင္စီးဖိနပ္ကို ေျပာင္းစီးၿပီး တံခါးကို ၀ုန္းခနဲ ဖြင့္တာ ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာပဲ ထြက္သြားေတာ့သည္ ။