Λίγο φως...

3.Προσλαμβάνομαι.

Επιλέγω να παλέψω με ότι έχω.

~Προσλαμβάνομαι~

''Εεε φιλαράκο'' Χαϊδεύω το σκύλο που μου έκανε παρέα όλο το βραδύ, δεν θα μπορούσα να είχα καλύτερη. '' Ευχαριστώ που με προσεχές ''

 Από όταν σηκώθηκα πονάνε όλα μου τα κόκαλα, νιώθω σαν γιαγιά όταν φτάνει στο δεύτερο όροφο, με τα πόδια από τις σκάλες. Σας ενημερώνω ότι τα παγκάκια δεν είναι και τα πιο βολικά για να κοιμηθείτε, εύχομαι να μην σας χρειαστεί η συμβουλή μου βέβαια...αλλά αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα, η κοιλιά μου δεν έχει σταματήσει να παραπονιέται από χτες, τα άντερα μου δεν με έχουν αφήσει σε ησυχία.

Ποσό θα αντέξω στους δρόμους, μονή; Χωρίς φαΐ; Αρχίζω να σκέφτομαι την αγγελία και η πείνα έκανε την ιδέα να φαίνεται σαν σωσίβιο, τρύπιο μεν αλλά δεν έπαυε να ήταν σωσίβιο.

''Όχι να πεσώ και τόσο χαμηλά! Πώς θα δουλέψω εκεί μέσα; Είναι η μονή λύση όμως, δε θα αντέξω άλλη μια νύχτα σε αυτό το παγκάκι.'' Είναι λες και μιλάνε δυο προσωπικότητες μέσα μου... και η αλήθεια είναι πως δεν άργησα να πειστώ.

'' Αντίο φίλε μου '' Με κοιτάει στα ματιά καθώς το αποχαιρετάω, σαν να απορεί με την απόφαση που μόλις πήρα και το που θα με οδηγήσει, κάτι που ούτε εγώ δεν ξέρω. Τι να του εξηγούσα όμως, και σε ποια γλώσσα;

Καθώς περπατάω προς το μαγαζί, αναλογίζομαι πως θα δικαιολογήσω το χθεσινό μου ψέμα...Και αν με απορρίψουν; Σιγά μην με απορρίψουν, ένα μήνα ψάχνουν άτομο. Έφυγα από το ορφανοτροφείο και υποσχέθηκα ότι  δεν θα ξανά εγκλωβιστώ σε άλλο μέρος και τώρα πάω να μείνω σε ένα στριπτιτζάδικο!? Δεν μπορώ να πω, αναβαθμίζομε, κάθε φορά και καλυτέρα.

Προσπαθώ να κάνω για ακόμη μια φορά τον εαυτό μου να γελάσει αλλά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι το χιούμορ δεν είναι το δυνατό μου σημείο.

Πριν φτάσω λίγο πιο έξω από το μαγαζί, κοιτάω τον εαυτό μου στο παράθυρο ενός αυτοκίνητου. Δεν μπορώ να κάνω θαύματα, οπότε προσπαθώ να στρώσω τα τσαλακωμένα μου ρούχα και φτιάχνω λίγο τα μαλλιά χτενίζοντας τα με τα δάχτυλά μου. Κοιτάω άλλη μια φορά τον εαυτό μου, για να επιβεβαιωθώ για τα χαλιά μου και ξεφυσάω απογοητευμένη.

'' Ας ελπίσουμε πως είναι η τελευταία δοκιμασία '' Στέκομαι μπροστά στο μαγαζί, παίρνω μια βαθιά ανάσα και κάνω ένα δειλό βήμα.

''DARK''  Διαβάζω την πινακίδα και χαμογελάω. '' Με το μόνο πράγμα που νιώθω ότι θα ταιριάξω εδώ μέσα είναι η ταμπέλα, ήδη ταυτίζομαι''