19.Προσαρμογή.

649 52 8
                                    

Έχουμε μια τάση να θέλουμε να ζούμε στο δράμα, δεν λεμέ να καταλάβουμε πως ο σκοπός είναι άλλος...το να είμαστε ευτυχισμένοι.

Πώς θα σε αγαπήσει κάποιος άλλος, αν δεν αγαπήσεις εσύ πρώτα τον εαυτό σου;

~Προσαρμογή~


Κοντεύω ένα μηνά στο μαγαζί που είμαι τώρα και μπορώ να πω με σιγουριά ότι το κλίμα είναι διαφορετικό, παίζει ρολό και το ότι δεν έχω κάνει φίλους. Δουλεύω με την Άννα, είναι βέβαια και άλλες δυο κοπέλες αλλά δεν θέλω  να αναφέρω τις σχέσεις που έχουμε μεταξύ μας γιατί δεν υπάρχουν.

Το μαγαζί είναι ελάχιστα πιο μεγάλο από το προηγούμενο, η διακόσμηση εδώ παίζει ανάμεσα στο κόκκινο και το μαύρο, έχει μια μεγάλη πίστα στο κέντρο, οι κόκκινοι καναπέδες  είναι τοποθετημένοι γύρο από αυτήν ενώ για όσους θέλουν να κρατήσουν μια απόσταση από την πίστα έχει κάποια τραπεζάκια απέναντι από το μπαρ. Οι τοίχοι είναι μαύροι ενώ τα κάδρα και διάφορα  διακοσμητικά, έχουν αποχρώσεις του κόκκινου. Tουλάχιστον έχει χρώμα.

Δυο μέρες αφότου έφυγα από το μαγαζί βρέθηκα με την Ρενέ, μου είπε τι άκουσε εκείνο το πρωί που κοιμήθηκε στον Πάρη. θα μπορούσα να πω πως οι μέρες πέρασαν ήρεμα εκτός από εκείνη την ημέρα που πραγματικά προσπάθησα πολύ να μην πάω να τον βρω.

~Flashback~

Περιμένω να έρθει, έχω δυο μέρες να την δω και μου φαίνεται πολύ περίεργο, είχα συνηθίσει να είναι συνέχεια μαζί μου από το πρωί μέχρι το βραδύ, όταν έμαθε ότι έφυγα άρχισε να κλαίει και ένιωσα πολύ περίεργα, αρχίζω να καταλαβαίνω το δεσμό της φίλιας. Δεν  μου κράτησε κακιά για όσα έγιναν, εφόσον με έχει μάθει, κατάλαβε γιατί φέρθηκα έτσι, αλλά η συνείδηση μου μου λέει πως της χρωστάω και ένα συγνώμη από κοντά.

Έχω παραγγείλει τους καφέδες και περιμένω να έρθει, αποφασίσαμε να έρθει εκείνη από τα μέρη μου για να μειώσουμε τις πιθανότητες να τον δω, δεν θέλω να γίνει καμία στραβή και να βρεθώ μπροστά του. Έφερα πολύ αναστάτωση  σε όλους εκεί μέσα, όσο πιο μακριά είμαστε τόσο το καλύτερο για όλους.

Την βλέπω να έρχεται, με χαιρετάει έξω από την τζαμαρία και μέσα σε λίγα λεπτά έχει έρθει μέσα.

Με αγκαλιάζει, με σφίγγει τόσο δυνατά που δεν μπορώ να πάρω ανάσα, μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα είχαμε καταφέρει να δημιουργήσουμε μια πανέμορφη σχέση μεταξύ μας, που έχει στόχο να αγαπάμε η μια την άλλη ενώ ο βασικός μας κανόνας είναι να είμαστε ειλικρινείς.

Λίγο φως...Where stories live. Discover now