Λίγο φως...

13.Τι γεύση σου άφησα;

Τι φοβόμαστε;

Τι μας κρατάει πίσω;

Γιατί δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να πράττει ελεύθερα;

Γιατί μας νοιάζει τόσο η γνώμη των άλλων;

Μήπως το αντίθετο είναι το μυστικό της ευτυχίας;

Να ζούμε τα πάντα στα άκρα;

Αν απάντησες όχι, τότε θέλω να μου απαντήσεις και σε αυτό. 

Τώρα είσαι χαρούμενος;

~Τι γεύση σου άφησα;~

Βλέπω τον Μανό να λέει κάτι στον Μάξιμο και μετά να έρχεται προς το μέρος μου, εύχομαι να μην ξανά γίνει κάποιος περιστατικό, αν και δεν καταλαβαίνω τον λόγω που θα έπρεπε να φοβάμαι, δεν είμαι κτήμα του.

''Θα μπορούσα να πάω να δω το σόου, αλλά μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον το να μάθω το όνομα σου'' Φτιάχνω ένα κοκτέιλ, όταν ακούω την φωνή του, έχει μια μπάσο φωνή. 

Ακούμπησε τα τσιγάρα του στο μπαρ, έβγαλε ένα και το τοποθέτησε στα χείλη του. Με βρήκε απροετοίμαστη, κοιτάω με την άκρη του ματιού μου τον Μάξιμο, κάθεται στους καναπέδες μπροστά στην πιστά με κάτι άλλους, ευτυχώς διπλά του είναι ο Πάρης. Πήρε ένα ποτήρι στα χεριά του, έτσι όπως το πάει θα το σπάσει, του ασκεί δύναμη ενώ το βλέμμα του βγάζει φωτιές.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει από μένα, γιατί έχει αυτή την συμπεριφορά.

''Ρεγγίνα'' Το άναψε, σήκωσε το πακέτο προς το μέρος μου με ένα τσιγάρο να εξέχει, αρνήθηκα ελπίζοντας να τον κάνω να φύγει, μου προκαλεί μια αμηχανία και δεν ξέρω πως να φερθώ.

''Εγώ είμαι ο Μάνος. Τι θα έλεγες να μου κάνεις παρέα;'' Η στάση του σώματος του, ο τρόπος που μιλάει, που με κοιτάει, αντλεί μια απερίγραπτη αυτοπεποίθηση, δεν μπορώ να πω ψέματα, δεν περνάει απαρατήρητος.

''Δουλεύω-'' Προσπαθώ να δικαιολογηθώ αλλά με διέκοψε, ακούμπησε το χέρι μου, θέλει να με κάνει να σταματήσω και να δώσω όλη μου την προσοχή σε εκείνον και το καταφέρνει.

''Σήμερα το μαγαζί το έκλεισα όλο για πάρτη μου, η δουλειά σου είναι να φύγω ευχαριστημένος...Λοιπόν;'' Κοκκίνησαν τα μαγουλά μου, νιώθω τα ματιά του Μάξιμου σαν μια κάμερα που κατέγραφε την κάθε μου κίνηση, τράβηξα το χέρι και του χαμογέλασα.