17.Εκτός ορίων.

686 63 18
                                    


Μην φοβάστε την αγάπη...

Μην φοβάστε να αφεθείτε...

Τιμωρείτε τον εαυτό σας για ένα συναίσθημα που μπορεί να σας σώσει...

~Εκτός ορίων~

Πλευρά Μάξιμου

Την βλέπω να παίρνει τα πράγματα της και να φεύγει, ένας θεός ξέρει πως δεν την σκότωσα, είδα την πόρτα να κλείνει και χρειάστηκαν λίγα δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί.

Προσπάθησα να πάρω βαθιές ανάσες, να μετρήσω μέχρι το δέκα, ομολογώ πως ο εαυτός μου με εξέπληξε φτάνοντας μέχρι το τρία, τόσα δεν είναι και τα λεπτά προειδοποίησης;

Κάνω το Μπαμ.

''ΑΑΑΑΑΑ, ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙΤΕ ΟΛΟΙ'' Ότι υπήρχε στο πάγκο πλέον είναι παρκαρισμένο στο πάτωμα, με κοιτάνε όλοι λες και είμαι τρελός, λες και τα έχω χαμένα. Θα έχει δίκιο!

Παίζεις με το μυαλό μου ρε; Πες μου γαμώ το στανιό μου; Τι στο διάολο έχεις κάνει εκεί μέσαααααααααααααααα...

''ΑΚΟΥΤΕ ΡΕ; ΕΞΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ''

Θέλω το μαγαζί να αδειάσει τώρα, μάλλον όχι τώρα, ΧΤΕΣ. Δεν θέλω να βλέπω άνθρωπο, θα τους σκοτώσω όλους, νιώθω ένα συναίσθημα μέσα μου που δεν μπορώ να το κουβαλάω άλλο, πρέπει να βγει στην επιφάνια, σαν ένας δαίμονας κλειδωμένος μέσα μου που ζητάει την ελευθέρωση, έχει πάρει το πάνω χέρι στο κορμί μου και είμαι βεβαίως πως δεν έχω εγώ τον ελέγχω.

Ο κόσμος πανικοβλημένος άρχισε να βγαίνει έξω, άλλοι φωνάζουνε, άλλοι σιωπηλοί, όλοι όμως έχουν ένα κοινό, τον φόβο.

''Μάξιμε!''  Είναι πίσω μου, από την φωνή τον αναγνωρίζω, κάθεται σοβαρός, έχει ξανά αντικρίσει αυτή την πλευρά του εαυτού μου...τώρα όμως είναι διαφορετικά. Μάρκο εξαφανίσου γιατί θα σκοτώσω εσένα στο τέλος.

''ΒΓΑΛΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΕΞΩ, ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΕΡΑΣΜΕΝΑ, ΦΥΓΕΤΕ ΟΛΟΙ ΠΡΙΝ ΣΑΣ ΣΚΟΤΩΣΩ, ΟΛΟΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ''

Είμαι κτήνος, τέρας, άλλος άνθρωπος, παρατηρώ το μαγαζί. Που καθόταν αυτός; Εδώ; Σε αυτή την γαμημένη καρεκλά; Πήρα την καρεκλά και την πέταξα στον τοίχο.

Αυτή; Αυτή τι έκανε; Εδώ ακούμπαγε τα χεριά; Ρίχνω μπουνιές στο πάγκο, βλέπω τις γροθιές μου να ματώνουν, αυτό όμως δεν με σταματάει. Δεν τολμάει κάνεις να μου μιλήσει, βλέπω το σκοτάδι να έρχεται, την μαυρίλα...βλέπω θολά, δεν αναγνωρίζω κανέναν. Πονάω εσωτερικά, τραβάω τα μαλλιά μου για να αντικαταστήσω αυτόν τον πόνο αλλά δεν βοηθάει.

Λίγο φως...Where stories live. Discover now