8.Μείνε μακριά μου.

778 57 7
                                    


Ότι και να μου λες, το θέμα είναι τι σκέφτεσαι.

~Μείνε μακριά μου~


Από όταν φύγαμε από την καφετέρια δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι τι μου είπε η Ρενέ, σε όλη την διαδρομή είμαι αμίλητη, μου διαφεύγει η γλώσσα από το στόμα μου. Φτάνοντας στο μαγαζί βλέπουμε τον Μάρκο να κάθετε στα τραπεζάκια που έχουμε στην μέση του μαγαζιού, ανάμεσα στην πίστα και το μπαρ. Μας χαμογελάει και κατευθύνεται προς το μέρος μας.

''Τι κάνουν τα κορίτσια μου τα όμορφα;'' Το πρόσωπο του φωτίστηκε και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του.

Η Ρενέ μόλις τον είδε, έπεσε στην αγκαλιά του ενώ εγώ αρκέστηκα σε ένα χαμόγελο. Δεν μου φταίει σε κάτι, είναι υπέροχος άνθρωπος αλλά την συγκεκριμένη στιγμή απλά θέλω να μείνω μονή μου. Μου ρίχνει μια ματιά, άφησε την Ρενέ από την αγκαλιά του και με παρατήρησε  καλύτερα.

''Ρενέ μας αφήνεις λίγο μονούς μας; Βασικά πήγαινε να πληρωθείς και μετά να πάει η Ρεγγίνα. Σας περιμένει ο Μάξιμος στο γραφείο''

Δεν θέλω να μπω εκεί μέσα, μούδιασα στην ιδέα. ''Ρενέ δεν του λες να σου δώσει και τα δικά μου; Σε παρακαλώ''

Μου έγνεψε θετικά,  στενοχωριέται βλέποντας με έτσι. Δεν θέλω να της μεταφέρω κι άλλα προβλήματα, έχει ήδη αρκετά. Δεν φταίει εκείνη για όσα νιώθω και η αλήθεια είναι πως δεν έχω συνηθίσει τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση...δεν ξέρω τι μου γίνετε.

Καθώς η Ρενέ απομακρυνόταν από το μπαρ, ο Μάρκος πήρε μια καρέκλα από το διπλανό τραπέζι.

''Κάτσε'' Με κοιτούσε με αυστηρό-ανήσυχο ύφος και αυτό με έκανε να πιστεύω ότι θα ακολουθούσε ανάκριση.

''Τι έχει γίνει Ρεγγίνα; Σε πείραξε κάποιος; Ήμουν ξεκάθαρος μαζί σου, ότι χρειαστείς εγώ θα είμαι εδώ...Απλά μιλά μου!'' Τα λογία του με έκαναν να βουρκώσω, δεν θέλω να κλάψω, θα επιβεβαιώσω τις σκέψεις του. Ούτως η άλλως, δεν ξέρω τι έχω, αλλά και να ήξερα, δεν θα του έλεγα, δεν θα τον βάλω σε μπελάδες για χάρη μου, πάντα μόνη τα βγάζω πέρα.

''Όχι Μάρκο μου, δεν έχει συμβεί κάτι. Είμαι απλά λίγο αδιάθετη''

''Με περνάς για ηλίθιο Ρεγγίνα;'' Με κοιτάει θυμωμένος αυτή την φορά, σηκώνεται από την καρεκλά και στέκετε διπλά μου. Δεν άργησα να καταλάβω τι εννοούσε, μου σηκώνει το χέρι και το φέρνει μπροστά στο πρόσωπο μου.

Λίγο φως...Where stories live. Discover now