SAUDADE: Loving Eye of Catastrophe (BS8)

kabanata 2

Sperm donor

"Joxzel, sa bus ka sasabay?"

Nilingon ko si Raven habang inaayos ko ang pagkakasukbit ng bag ko.

"yah," I answered as I glace around to check the windows.

Mukhang ilang araw din akong mawawala. Kailangan masigurado ko na okay ang lahat, mataas naman ang seguridad sa subdivision na 'to pero mas maganda pag sigurado ako.

"Hustle kasi pag nagdala pa tayo ng sasakyan," I said, "Mag eeroplano din naman tayo hanggang Languindingan ih."

Raven nod, "teka, san mo ng apala iiwan si Luxxe?"

"At my old house," I pressed my lips as I said that,

"Buti hindi ka hinahanap nyun,"

"Luxxe get used on it, kasi diba lagi naman akong nasa hospital kaya hindi ko sya mabantayan talaga." I sighed, "Pero kampante naman ako na hindi sya mapapabayaan."

"Trustworthy naman ata 'yung nag-aalaga sa aso mo ih," Raven commented.

"Oo naman," Maiksing saad ko bago ko muling binalingan ng tingin ang paligid.

Mukhang okay naman na lahat. Naglakad ako papalapit sa switch ng ilaw, pag umaalis ako ng bahay. Uguali kong mag iwan ng isang ilaw na nakabukas. Para isipin nila na may tao sa bahay ko.

By doing that thing, I felt more secure.

"so, mag tataxi nalang tayo?"

"Yah," I replied,

Nilingon ko ang paligid ko. Iilang sasakyan ang nagdadatingan na sa mga bahay nila. Mukhang ang iilan sa mga kapit-bahay ko ay nag panic buying na rin. Hindi ko naman sila masisisi, tunay kasing nakakaalarma ang mga nangyayare sa paligid namin.

Hindi ko namalayan ang byahe, mabilis kaming nakarating sa harapan ng isang hospital kung saan kami magkikita kita. Lahat ng mga doctor at nurses na makaksama naming sa trip na'to, dito naming makikilala.

"Anong seat mo, Joxzel?" Raven ask as we enter the bus.

Malaki ang karatula na nakadikit sa harapan ng bus. Hill-tribe medical mission, 'yun ang mga katagang nakasulat kaya agad naming nalaman na ito ang sasakyan naming.

Bukod kasi sa bus na ito may tatlo pang bus na nakaparda sa paligid. Mabuti nalang mabilis na nakita ni Raven ang paskil ito, kaya hindi na kami nahirapan.

I glance at the paper that I am holding, "second row,"

"last ako ih," she pout, "kitakits nalang mamaya."

Tumango nalang ako sa kanya, bago ko inilagay ang bag ko sa assigned seat ko. Nilingon ko ang paligid ng bus, may mga iilan na nurses na ang nakaupo sa mga upuan. Pero hindi kagaya noon mas kaunti kami ngayon. Malalaki pa ang pagitan naming sa isa't isa buhat narin siguro ng takot dahil sa sakit na nababalita.

"Doc,"

Umupo na ako sa upuan ko. Mukhang mahaba-haba ang babyahein naming papunta doon. Magandang bagay natin siguro 'yun kasi mas makakapagpahinga ako. Kahit paano, makakalayo ako sa stress na buhat ng city.

"Doc Joxzel,"

Saglit akong natigilan nang marinig ko ang pag banggit sa pangalan ko. Agad kong hinanap kung saan nanggagaling ang tinig na 'yun. Mabilis akong napangiti nang huminto ang tingin ko sa bandang gitna na upuan.

"Doc! Nice to see you again!" Sigaw ng isang nurse saakin,

I laugh, "nice to see you again, too."