SAUDADE: Loving Eye of Catastrophe (BS8)

prologo

For me, the stethoscope is the most beautiful jewelry. That's why I made sacrifices just to have it... no matter what, no matter how hard or difficult it gets. It require a maximum effort to pass every test but I made it...

Medicine is my life, helping a lot of people is my goal.

But everything changed, after I met the man with a white coat and a stethoscope... like me.

"How many tablets they need?"

Nirolyo ko ang suot kong long sleeves bago umayos ng pagkakaupo. Nasa loob ako ngayon ng executive office ng Herms Laboratory, maraming mga libro ang nakapaligid sa pader. My faher's room decoration choice. Marahan kong pinagpag ang dala kong panyo bago bumaling sekretarya ng ama ko.

"seventeen million pieces of Chlorphenamine Maleate, acetaminophen and..."

"what company it is again?" I interrupt her words,

"It will be delivered to Casperzylle group of hospital."

Nanliit ang mga mata ko pagkatapos marinig 'yun. Naramdaman ko ang biglang pagblis ng tibok ng puso ko, kahit ang mga kamay ko ay nanlalamig na rin. It just a name that brings a lot of memory back. Both sweet and bitter...

"drop it," Mabilis na saad ko, "hindi tayo ang magsusupply ng gamot sa kanila..."

It's been a year or two since the tragedy happened that changed our lives. Hindi pa man tuluyang naibabaon ang lahat ng masasakit na alaala, lalo na kung matinding dagok sa buhay ng bawat tao sa mundo ang naganap. Parang isang iglap lang nabago ang nakasanayan naming buhay... dahil sa sakit na hindi namin inaasahan.

"Pero doc, isa ang CGH sa pinakatanyag na hospital. Maraming tao ang umaasa sa kanila lalo na sa panahon ngayon."

Pandemya na nakapagbago sa buhay naming lahat... lalong lalo na saakin, saamin.

"Mommy!"

Akmang magsasalita pa ako nang marinig ko ang pagtawag na 'yun. Mabilis kong nilingon ang bukana ng pinto, kung saan nakatayo ang isang lalaki na nakasuot ng pang militar na uniporme. Hawak hawak nito ang anak ko.

I smile as I stand, "baby,"

"lunch na tayo, Kyl." Rein said as he carry Droxen.

I nod, "malapit na rin matapos 'yung ginagawa ko ih."

Pasimple kong nilingon ang likod ko. Nakita ko ang sekretarya ng tatay ko na nakatingin sa anak ko, naka ngiti sya habang nakatingin dito.

"Ang ganda ng mata nya, Doc." The secretary said.

Napalingon ako kay Rein nang marinig ko ang mga 'yun. I saw pain crossed his eyes while looking at my child. Tipid lang itong ngumiti saakin nang magtama ang mga mata namin.

I pull myself together as I look to the secretary, "Lunch break muna tayo, Luna."

She nod, "okay doc,"

Ngumiti nalang ako kay Rein bago ko laruin si Droxen. I gulped as I observed Droxen's face... He got his father's eyes...

"tumawag ba sila Esha kanina, Rein?" I ask suddenly.

Nasa loob kami ng isang fastfood chain, paborito kasing kumain dito ni Droxen dahil sa samu't saring mga laruan na nakadisplay sa paligid.

"No," Rein said after feeding Droxen.

Napangiti nalang ako habang nakatingin sa kanilang dalawa. Mukhang masaya sila habang kumakain, nakita ko ang paglabas ng ngiti sa labi ng anak ko nang ibigay sa kanya ni Rein ang isang laruan.

Rein is a man of my dreams, a man who stand and fight for his motherland. A man who will bravely walk in the dark for his nation. Rein is a tough man whom ready to sacrifice life for everyone...

A man that I loved, before I realize the real meaning of it.

Aksidente akong napalingon sa salamin. Napaismid ako nang makita ko ang isang malaking screen sa street, tungkol 'yun sa medisina kaya napukaw ang buong atensyon ko 'yun. Saglit akong naglipat ng tingin kay Rein at Droxen bago ako lumingon muli doon.

I was shock as I saw a man with amethyst eyes talking in an interview. Hindi ko man malinaw na naririnig ang mga sinasabi nya, nababasa ko naman 'yun dahil sa mga salitang lumalabas sa screen.

"Dr. Casperzylle will perform a program to help children with empty stomachs and to reach a lot whom in need."

Iyon ang mga kataga na nababasa ko sa screen. Mukhang tinuloy nya nga lahat...

We are almost the same in everything... had the same goal, had the same dedication and most importantly we are in the same fight.

Tipid akong ngumiti bago ko iniwas ang tingin ko. Marahan kong hinaplos ang baba ni Droxen, nang makita ko na lumagpas ang sauce ng spaghetti doon.

"He's enjoying it," Rein laugh,

Marahan nalang akong tumayo nang magtama ang mata naming dalawa.

Baka ganon kasi talaga, kailangan mo nalang maging masaya kung anong nasa iyo. I dropped my look to my wedding ring... maybe everything is really over just like the pandemic that happened.