Rastgele Numara | Texting |

27.Bölüm

Selam arkadaşlar. Güzel bir yerde bitirmiştik en son. Umarım bu bölümü de beğenirsiniz. Destek olmak amaçlı takip etmeyi unutmayın lütfen. Kitabımı arkadaşlarınıza önerebilirsiniz. Bölüm hakkındaki eleştiri ve yorumlarınızı bekliyorum.

"Nisa biri olmasa sen dışarda bu kadar kalmazsın. Kesin biri var yanında. Ayrıca bulunduğun ortam da öyle gürültülü durmuyor. Bana konserdeyim demiştin. Anlaşılan başka yerdesin. İtiraz istemiyorum. Yanındaki her kimse onu da alıp eve getiriyorsun"

"Ama ann-" dememe kalmadan telefonu kapatmıştı ve elimde telefonla kalakalmıştım.

Akın meraklı bir şekilde yüzüme bakarken "Ne oldu, çok mu kızdı" diye sordu. Sesi tedirgindi. Sanki yaptığı bir şeyden suçluluk duyar gibi.

"Yok önemli bir şey yok. Yani aslında varda kötü bir şey değil yani. Aslında kötü de olabilir a-"

"Nisa şunu doğru düzgün anlatırmısın artık" dedi akın daha fazla dayanamayarak.

"Şey, şimdi annem aradı ya"

"Evet"

"Diyor ki benim bu saate kadar geç kalmam normal değilmiş. Ben hiç yapmazmışım. Hem etrafımdan ses de gelmiyormuş"

"E yani sonuç olarak ne diyor"

"Yanındakini de al gel dedi" dedim daha fazla ağzımda gevelemeyerek.

Önce boş boş baktı yüzüme. Ardından güldü bir süre. "Nisa vaktimiz yok. Hemen eve bırakayım ben seni. Bir daha çıkmana izin vermezler sonra. Yani şakanın sırası değil"

"Akın şaka yapmıyorum ben. Gayet ciddiyim"

Pusetten keremi almış kucağında keremle öylece yüzüme bakıyordu.

"Sen ciddisin" dedi.

"Hiç olmadığım kadar"

"Annen gecikmenin ve etraftan ses gelmemesinin sebebini buna mı bağladı"

"Evet"

"Bu nasıl bir hayal gücüdür. Sen niye birşey demedin"

"Dememe fırsat vermeden kapattı çünkü. Noldu akın bey, ufaktan bir tırstınız sanki"

"Ben ne tırsacağım kızım. Sen ben hazır değilim dediğin için öyle diyorum. Hadi gidelim öyleyse. Daha fazla geç kalmayalım "dedi.

Arabaya doğru giderken "Aslında hâlâ söylemek için hazır hissetmiyorum kendimi. Akın yanlış anlama ama şimdilik arkadaşım diye tanıştırsam seni. Hani konserde karşılaşmışız gibi yapsak"

"Nisa senin üzülmemen için herşeyi yaparım. Ama ben bu gibi ciddi şeylerde yalan olmasını istemiyorum. Sonra çok ciddi sonuçlar doğurabiliyor çünkü." Dedi benim arka koltuğa binmemi bekleyip sonrasında keremi kucağıma verirken.

O da şoför koltuğuna oturduğunda konuşmaya başladım.

"Haklısın bende yalan söylemeyi doğru bulmuyorum zaten. Ama biz yalan söylemeyeceğiz ki. Sadece gerçeği kısa bir süre erteleyeceğiz"

Dikiz aynasından yüzüme baktı bir süre. Ardından " bir hafta Nisa. Sadece bir haftan var. Bu süre içinde gerçeği anlat. Doğabilecek her türlü sıkıntıya göğüs germeye hazırım. Ne olursa olsun seni bırakmam"

"Çok teşekkür ederim. Bu kadar anlayışlı olduğun, beni bu kadar sevdiğin için"

"Asıl ben teşekkür ederim. Sevgilim olduğun için. Hayatıma girdiğin için. Ama nasıl sevgililikse adam akıllı bir sarılamadım. Yanaktan bile öpemedim ya" dedi sitem eder gibi.