Rastgele Numara | Texting |

30.Bölüm

Selam arkadaşlar. Birkaç gündür bölüm yazamadım kusura bakmayın. Yakında sınavlarım başlıyor ve çalışmam gerekiyor. Elimden geldiğince bölüm atacağım. Gelişmelerden haberdar olmak için Instagram hesabını takip edebilirsiniz.

Instagram: hayalimdesevdim1

"Hey ne yapıyorsun. Burada yatmayı düşünmüyorsun herhalde"

"Yoo gayette düşünüyorum."

"Oğlum kafayı mı yedirteceksin bana. Evin yok mu senin ya"

"Artık yok"

"Artık yok ne demek"

"Şu demek. Ben ev bulana kadar burada yatıyorum artık demek"

Ben dedikleriyle şok içinde ona bakarken o gayet ciddi ve rahat görünüyordu.

"Akın şunu doğru düzgün anlatır mısın lütfen" dedim yatağın ucuna oturarak. Akın'ın yüzündeki gülümseme gitti ve ciddiyetle doğrulup sırtını yatağın başlığına dayadı.

"Sizden çıktıktan sonra babamı aradım. Babanla arasında daha önce ne olduğunu öğrenmek için."

"Birşey öğrenebildin mi peki"

"Maalesef. O da babanın adını duyar duymaz neyin var neyin yok topla İstanbul'a gel dedi. Bir de tehdit etti." Dedi o an tekrar aklına gelince sinirle gülerken. Destek olmak istercesine elini sıktım ve "ne dedi" diye sordum. Yüzüme baktı bir süre ve gülümsedi.

"Seni bırakmazsam evi kredi, kartlarımı, arabayı falan hepsini alacağını söyledi."

"Sen ne dedin"

Yüzüme baktı ve inceledi her mimiğimi. Sanki söyleyeceği şeye ne tepki vereceğimi bekliyor gibiydi.

"Ne dememi bekliyorsun Nisa. Küçüklüğümden beri zengin bir hayat gördüm. Ev, araba, para herşey vardı. Şimdi benden tüm bunları bırakıp gitmemi bekleme. Maalesef yapamam bunu. Ben seni son bir kez görmek için geldim buraya. Gidiyorum yarın" dedi sesindeki hüzünle. Söylediklerinde çok ciddi görünüyordu. Demek sevgi buraya kadardı. Demek para için bırakıp gidiyordu. Gitsin bakalım nasıl gidiyordu.

Onu tuttum ve ayağa kaldırdım. "Çık git" dedim elimle pencereyi gösterirken. Bana şaşkınlıkla bakarken tekrar "çık git" dedim. "Nisa ne yapıyorsun" dedi.

"Beni istemeyen birini bende yanımda istemiyorum. Şimdi çık git" dedim. Olayın ciddiyetini kavramış olmalı ki "Nisa şaka yaptım gel oturalım şöyle anlatayım" dedi tedirgin bir sesle.

"Umrumda değil. Çık git. Bir daha yüzünü görmek istemiyorum."

"Ama ni-"

"Akın git dedim" diye bağırdım kısık sesle. Yüzüme üzgünce baktı ve omuzları düşük bir şekilde pencereye doğru gitti. Tam pencereyi açmıştı ki artık daha fazla dayanamayarak gülmeye başladım. Öyle gülüyordum ki babam ve annemin uyanmasından korkup yastığı yüzüme bastırdım. Arada alttan Akın'a bakıyordum. Döndü ve bana baktı.

"Bunu yapmadığını söyle"

"Neyi"

"Nisa oynama benimle"

"Kim oynuyor"

"Şakaydı değil mi? Ben kandırayım derken sen kandırdın beni" dedi yavaşça yanıma otururken.

"Şakaydı tabii. Ayrıca sana inanacağımı nasıl düşündün anlamıyorum. Akın ben senin gözündeki sevgiyi gördüm. Bir insanın her şeyi yalan söyleyebilir. Ama gözler yalan söyleyemez. Ayrıca ben seni şu kısacık zamanda çok iyi tanıdım. Sen beni bırakıp gitmezsin. Ayrıca babanla kavga etmişsin anlaşılan ki buradasın. Hem gerçekten gideceğini bilsem seni buraya kilitler gitmene izin vermezdim" dedim gülümseyerek. Son söylediğime kadar ciddiyetle ve sevgiyle bana bakarken son dediğime güldü.