Rastgele Numara | Texting |

34.Bölüm

Selam arkadaşlar. Tekrar birlikteyiz. Kurgu hakkında güzel düşüncelerim var. Güzel bir bölüm olacağını düşünüyorum. Umarım beğenirsiniz.

Bu post'a kaç yaşında olduğunuzu yazarmısınız? Okuyucu kitlemizi görelim. Herkes katılırsa memnun olurum.

Biliyorum aralar son bölümlerde baya uzadı. Ama sınavlar ödevler üst üste geliyor. Aynı gün içinde hem sınava girip hem ödev yapıyorum. Sınıfça çıldıracağız artık 😂. İyi niyetinize sığınıyorum.

Bu bölüm nisatreyhu'ya ithaf edilmiştir.

Gelişmelerden haberdar olmak için Instagram: hayalimdesevdim1 takip edebilirsiniz.

Babam arkasından kapıdan çıktı ve "ne diyorsun lan sen, tehdit mi ediyorsun beni" diye bağırdı sinirle. Adam durdu ve bana baktı. Sanki tanıyor gibiydi. "Kızın güzelmiş yazık olacak diyorum" dedi ve asansöre bindi. Arkasından bağıran babam ve Akın'ın bağırışları ise boşaydı. Adam alenen tehdit etmişti. Babam sinirle kapıya tekme atarken Akın'ında sinirli olduğu yumruk haline gelmiş elinden anlaşılıyordu. Kısacası artık tehlikedeydik.

Babam sinirle odasına girdi ve bizde ardından gittik. Babam saçlarını çekiştirerek bir oraya bir buraya ilerliyordu.

"Baba neler oluyor. Anlatır mısın lütfen"
Dedim. Ama kimse beni dinliyor gibi görünmüyordu.

"Ya burada neler olduğunu söyler mi biri artık. Kim bu adamlar. Ne istiyorlar bizden" dedim sinirle. Babam bana baktı ve "bunu burada konuşmayalım. Eve gitmemiz lazım. Orada konuşuruz. Eve gitmemiz lazım" dedi masanın üstünden arabanın anahtarını alırken.

"Baba korkuyorum. Kötü bir şey mi var?"dedim. Gerçekten korkmaya başlamıştım. Babamı daha önce hiç bu kadar tedirgin görmemiştim. Babam bana cevap vermeden hızla yanımdan geçip gitti. Biz de Akın'la peşinden tabi. Asansöre binip en aşağı kata indik. Babam hızla yürürken telefonu çıkarıp annemi aradı.

"Alo birtanem. Şimdi sana bir şey diyeceğim ama korkma. Şimdi evdeki bütün kapıyı pencereyi kapat ve ben eve gelene kadar kapıyı lütfen kimseye açma" dedi. Gerçekten büyük bir sıkıntı vardı. Bir süre annemi dinleyip "gelince anlatacağım her şeyi. Lütfen bir şey sorma ve dediğimi yap" deyip telefonu kapattı babam.

Arabaya bindik. Babam hızla gaza basarken ben arkada tedirgince oturuyordum. Akınsa önde oturmuş her an tetikte gibi duruyordu. Aklımdaki kötü düşüncelere daha fazla engel olamayarak "baba anneme birşey mi olacak. Kötü bir şey mi yapacaklar?"dedim. Babam dikiz aynasından bana baktı ve "size bir şey olmasına izin vermem asla" dedi. Otoban da hızla ilerliyorduk. Allah'tan çok kalabalık değildi yol da bir sıkıntı çıkmıyordu.

Eve az bir mesafe kalmıştı. En geç on dakikaya yetiştirdik. Ama babamın söylediği şeylerle korkum artmıştı.

"Bu kadar çabuk olacağını düşünmüyordum."diye mırıldandı. Ardından "çocuklar hemen eğilin ve sakın kafanızı çıkarmayın."

"Baba ne oluyor?"

"Nisa dediğimi yap. Takip ediyorlar. Bunlara belli olmaz. Her şeyi yapabilirler" dedi babam. Korkuyla ilerledik. Neyse ki eve gidene kadar bir sıkıntı çıkmamıştı. Ama babam memnun görünmüyordu.