Rastgele Numara | Texting |

36.Bölüm

Merhaba arkadaşlar. Yeni bölümle karşınızdayım.

Instagram'da rastgele numara'ya kitap kapağı oylaması yapacağım. Düşünceleriniz benim için önemli. Lütfen katılın.

Instagram: hayalimdesevdim1

"Saçmalama oğlum ne yeraltısı. Orman burası" dedi Ahmet amca. Onu umursamayarak "buralarda bir giriş olmalı diye söylenerek etrafı taramaya başladım. Yusuf amir söze girerek "delikanlı haklı olabilir Ahmet. Bence denemeye değer" dedi ve polislere etrafa dağılarak bir gizli geçit var mı yok mu aramalarını işaret etti. Olmalıydı buralarda bir yerde bir geçit olmalıydı. Bunu en kısa sürede bulmalıydık.

Yerimde durarak gözlerimle etrafı taradım bir süre. Nereden giriş olabilirdi diye ama etraf tamamen ağaçlarla kaplıydı. Bu yüzden geriye tek seçenek olarak üstü yapraklarla örtülmüş bir giriş geliyordu aklıma. Bu durumda bu kalabalık ormanda girişi kaybetmemek için bir yere bir işaret koymuş olmalıydılar.

Etrafımdaki ağaçlara baktım herhangi  birşey görebilme umuduyla. Ama dikkatimi çeken bir şey olmamıştı. Yaklaşık 1 saate yakın polis ekipleriyle çevreyi taradık ama göze çarpan elle tutulur hiçbir şey bulamamıştık ve yorulmuştuk.

Getirdiğimiz atıştırmalıkları yedik. Dünden beri birşey yememiştik ve güç kaybetmiştik. Kavgada aldığım darbelerin acısını arada hissediyordum ama umursamıyordum. Nisa ne yapıyordu acaba şuan diye düşünmeden edemiyordum. Onu bulamazsam kafayı yerdim. Atıştırdıktan sonra tekrar çevreyi aradık ama bulamadık bir şey. Yusuf amir yanımıza geldi ve "böyle devam edemeyiz Ahmet. Bizim karakola dönmemiz gerekiyor. Buranın bize avantajı ele geçirdiğimiz adamlar ve mallar oldu ama karakola dönmemiz ve Nisa'yı orada aramaya devam etmemiz gerekiyor" dedi.

Bunun üzerine "olmaz amirim. Nisa burada. Onu bırakamam" dedim.

"Seni anlıyorum genç adam. Üzgünsün. Ama dünden beri aramadığımız yer kalmadı. Sen de gördün. Yapacak bir şey yok" dedi.

Sinirle yanımdaki ağaca ayağımın altıyla vurdum ve "var. Bakmadığımız gözden kaçırdığımız bir yer var. Ve ben Nisa'yı bulmadan buradan ayrılmayacağım"

"Evlat Yusuf amir haklı. Burada kalmak bize bir şey getirmiyor. Eldeki imkanları karakolda daha iyi kullanırız. İnat etme"dedi Ahmet amca.

"Ahmet amca. Nisa buralarda bir yerde. Hissediyorum" dedim çaresizce. İçimden bir ses buralarda bir yerde olduğunu söylüyordu ama nerede. Nereye bakmamıştık.

*************************

Nisa'dan

Kapıda gördüğüm Çağlar'a gözlerim açık şaşkın bir şekilde bakıyordum.

"Sen burada, Nasıl?" Dedim. Beni şirketteki adamların kaçırdığını sanıyordum.

"Günaydın Nisa hanım, nasılsınız?" Dedi pis pis sırıtarak.

"Kimsin lan sen şerefsiz. Niye kaçırdın beni?" Diye bağırdım sinirle. Bunun üzerine cık cıkladı. Üzülmüş gibi.

"Ama ben seninle arkadaş olmak istiyorum. Böyle olmaz ki Nisa" dedi. Dalga geçiyordu pislik.

"Biraz adam ol lan. Ne istiyorsun benden. Neden kaçırdın beni" dedim. Onun gibi ayaktayımdım ve sinirle ellerimi sıkmıştım. O ise kapının hemen dibinde, sırtını duvara dayamış elleri cebinde duruyordu öyle.

"Yapma ama Nisa. Yakışıyor mu hiç sana bu sözler. Ayrıca yakında görüşeceğimizi söylemiştim sana. Unuttun mu yoksa?" Dedi.

"Çağlar delirtme beni. Bırak beni gideyim." Dedim.