Rastgele Numara | Texting |

35.Bölüm

Selam arkadaşlar. Tekrar birlikteyiz. Güzel bir bölüm olacağını düşünüyorum. Umarım beğenirsiniz.

Akından
Plakayı görmüştüm ama bunun resmi bir plaka olduğunu düşünmüyordum. Minibüs'ün ardından hızla bir adamın bindiği motorda gitmişti. Sinirle okul kapısına tekme atarak yerde yatan Burak abinin yanına gittim. Kalabalık yavaş yavaş etrafımı sararken polisi arayın, ambulansı arayın gibi şeyler duyuyordum. Burak abinin nabzına baktığımda attığını ama çok yavaş olduğunu gördüm.

Kalabalığa ambulans çağırmalarını söyleyerek ayağa kalktım. Kafamdaki tek ses ise Nisa'nın kulağımda yankılanan çığlığıydı. Onu koruyamamıştım.

Kısa bir süre boş boş etrafa bakındım. Ardından aklıma Ahmet amcayı aramak geldi. Eminim çok kızacaktı bu olaya. Telefondan Ahmet amcanın numarasını tuşladım.

"Efendim Akın" diye açtı telefonu.

"Ahmet amca"

"Evet dinliyorum" dedi. Nasıl söyleyeceğimi bilemiyordum.

"Aldılar onu Ahmet amca"

"Kimi aldılar. Açık konuşur musun?"

"N-n-nisa yı aldılar" derken sesimdeki titremeye engel olamadım.

"Ne! Nasıl aldılar lan."diye bağırdı bir anda. "O kadar adam var nasıl izin verdiniz lan"

"Tuzak kurmuşlar. Beni müdürün yanına diye çağırıp üç adam tuttu. Onlarla dövüşüp gittiğimde korumalar yerdeydi. Vurmuşlardı Ahmet amca"

"Nerdesin sen?"

"Okul'un önündeyim"

"Bekle geliyorum" dedi ve kapattı. Aklımdan Nisa'yı çıkaramıyordum. Çok korkmuştur şimdi o diye geçirdim içimden. Ve yanda duran bir arabanın tamponuna tekme attım bu kez. Sinirden ne yapacağımı bilmiyordum. Yaklaşık on dakika sonra Ahmet amca gelmişti. Ondan 2 dakika önce gelen ambulans Burak abiyi götürüyordu o sırada. Önce ambulans'a baktı. Ardından beni görünce hızla yanıma gelerek yüzüme bir yumruk attı. Zaten yeterince bitkin olduğum için yere düştüm. Yakalarımdan tutarak "onu sana emanet etmiştim. Hani koruyacaktın lan onu" diye bağırdı.

Gözlerimden akan yaşa engel olamazken "koruyamadım. Bir anlık boşlukta kaçırdılar onu. Çok korkuyordur Ahmet amca. Hemen bulalım onu lütfen" dedim.

Halimin kendisinden kötü olduğunu anlamış olmalı ki beni kendine çekerek sarıldı ve "bulacağız. Onu asla bırakmam"dedi. Beraber Ahmet amca'nın arabasına bindik. Yola çıktığımızda Ahmet amca "önce karakola gidelim. Daha sonra ona göre birşeyler yaparız"dedi. Birşey demeyerek kafamla onayladım onu sadece.

Karakola vardığımızda ifademi aldılar önce. Ardından amirin yanına gittik. Ahmet amca'nın okul arkadaşıymış. Şimdide onun yanındaydık. Yaklaşık bir saat te öyle oturduk. Nisa kaçırıldığından bu yana saatler olmuştu. Belki de onu sekir dışına çıkarmışlardı. Çok uzaklaşmış olabilirlerdi ve ben daha fazla böyle bekleyemeyecektim. Bir hışımla ayağa kalktım. Kalkmamla Ahmet amca önce "Akın nereye" dedi. Cevap vermediğimi görünce de arkamdan gelmeye başladı.

Dışarı çıktığımızda "nereye gidiyorsun" diyerek beni durdurdu. "Burda böyle boş boş oturursam kafayı yerim Ahmet amca. Birşeyler yapmam lazım. Ya Nisa'ya birşey yaparlarsa." Dedim içimdeki korku dalgasına engel olamayarak.

"Birşey olmayacak Akın. Buna izin vermeyeceğiz. Sakin ol" dedi.

Kısa bir süre sonra" Daha Aynur'a haber bile veremedim. Eve gidene kadar bulamazsak mecbur söyleyeceğim" dedi o da üzgünce.