Rebel | Daddy Issues

14

..."Burada bekle." Arkasındaki kadının yanına giderken bana geri döneceğini biliyordum. Kadına bakmadan Beyza'lara döndüm. İkisi de oldukça keyifli görünüyordu. Ve eğer polisi aramak zorunda kalırsak, başım gerçekten beladaydı.
***

Erdem kadına bir şeyler söyledikten sonra yoldan geçen nir taksiyi kadın için çevirdi. Kadın taksiye binmeden önce bana baktığında gülümseyip el salladım, kadın eminim ki ne yapacağını bilemeyerek gözlerini benden ayırdı ve mutsuz bir suratla yanımızdan ayrıldı. Bir randevuyu mahvetmiştim ve harika hissediyordum. Ama Dylan ve Beyza çiftinin randevusunu da mahvedersem Beyza da beni mahvederdi ve mecaz anlam kullanmıyordum.

"Evet, neymiş adamın olayı?" Erdem bana gelip ceketini çıkardı ve arabasından içeri attı. Gömleğinin kollarını yukarı kıvırırken kaşlarını kaldırmış, benden bir cevap bekliyordu. Çağan Erdem Arslan bu mimikle gömleğinin kollarını katlarken odaklanıp yalan uydurabilecek durumda değildim. Aklımdan sadece komodininin çekmecesindeki oyuncaklar ve benim üstümde kullanma ihtimali vardı.

Derin bir nefes alıp boğazımı temizledim ve başımı iki yana salladım.

Odaklan, aptal. Hormonlarını kontrol altına al.

"Sakin bir yere geçelim." Arabanın yolcu kapısını açıp içeri girdiğimde Erdem de göz ucuyla Beyza'yla Dylan'ı kontrok edip şoför koltuğuna geçti. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.

"Evet?" Erdem o kadar ciddiydi ve beni de o kadar germişti ki ya ağlamaya başlayacaktım ya kucağına çıkacaktım.

"Şimdi, bu adam, sanırım-"

"Sanırım mı?"

"FBI ajanı mıyım ben yüzde yüz kesin bilgiye internet üzerinden nasıl ulaşabilirim?" Erdem iç geçirip göz ucuyla Beyza'yı kontrol edip tekrar bana döndü. Korumacı davranıyordu. Tatlı. "Neyse. Sanırım bu adam, uyuşturucu tüccarı." Erdem kaşlarını çattı.

"Bunu nasıl öğrendin?"

"Anlatmaya zamanım yok." Bıkkınlıkla iç geçirdi.

"Tamam, sen burada bekle." Çıkmak için döndüğünde kolunu sıkıca tuttum.

"Delirdin mi sen? Ne yapacaksın?"

"Beyza'yı alacağım?"

"Adam silahlı olabilir, mahalle torbacısı demiyorum uyuşturucu tüccarı diyorum." Erdem tekrar adama baktı.

"İyi, polisi arayalım o zaman."

"Yok artık." Kaşlarını kaldırdı. "Başımıza bela alırız. Sadece izleyelim. Bir sorun olursa o zaman bir şey yaparız." Erdem yüzüme bakmaya devam edince ben de bir şeyler sıralamaya devam ettim. "Caddenin ortasındalar şu an. Tenhaya gitmezler ve biz de rahatça izleyebiliriz." Bu sefer iyice Beyza'ların olduğu tarafa -bana- dönerek oturdu.

Erdem'le aynı arabada bulunup kucağına oturamadığım için üzülüyordum ama en azından randevusuyla değil, benimleydi.

Ne kadar zaman geçmişti bilmiyorum, muhtemelen on dakika falan, sonunda konuşmaya karar verdim.

"O kadın, kız arkadaşın mı?" Ona dönmeden, Beyza'lara bakmaya devam ederek sordum ama Erdem'in gözünü üstümde hissedebiliyordum. Bu yüzden sıcaklamış gibi saçlarımı arkama attım ve derin bir nefes alıp göğüslerimi şişirmeye çalıştım. Acınası...

"Tam olarak değil."

"Kız arkadaşı adayın."

"Ne diyorsan." Sinirle ona baktığımda bu sefer de o bana değil, Beyza'lara bakıyordu.