လူတစ်ဦးတစ်ယောက်ဆီတိုင်းမှာ
ရုန်းမရနိုင်တဲ့ နှောင်ကြိုးတွေရှိကြတယ်....
ကျွန်မလည်း ရုန်းထွက်လို့မရတဲ့နှောင်ကြိုးတွေကြားထဲမှာ ပိတ်မိနေခဲ့တယ်.....
နှစ်အတော်အကြာထိပေါ့....
အဲ့နှောင်ကြိုးကတော့ "မောင်"လို့ခေါ်တဲ့ ကျွန်မရဲ့ချစ်ဦးသူပေါ့ ။
ဆောင်းရက်တစ်ရက်မှာ အစပြုခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်
မောင်နဲ့စတင်တွေ့ဆုံခဲ့တယ်
တိမ်ပြာပြာကောင်းကင်အောက်မှာ
ချယ်ရီပန်းပင်အောက်မှာ...
ချယ်ရီပန်းပွင့်တွေလည်း ကြွေနေတဲ့အချိန်ပေါ့....
အဲ့အခိုက်အတန့်လေးက လှပလွန်းလို့ရပ်တန့်ပစ်ချင်ခဲ့တယ် ။
မောင့်ရဲ့နာမည်က "မောင်"တဲ့
အသားညိုညိုနဲ့မောင်
မောင့်ရဲ့မျက်လုံးလေးတွေက ကောင်းကင်မှာတောက်ပနေတဲ့
ကြယ်ပွင့်လေးတွေ
မောင့်ရဲ့အပြုံးတွေအောက်မှာ ကျွန်မကျရှုံးခဲ့ရတာပေါ့....။
မောင့်ကိုချစ်တဲ့ကျွန်မရဲ့အချစ်တွေက အချိန်ကြာလာတော့ အတ္တအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားတယ်
မောင့်ကိုကျွန်မတစ်ယောက်ထဲပိုင်ဆိုင်ချင်လာခဲ့တယ်
အခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့မောင်စကားပြောတဲ့အခါတိုင်း မောင့်ကို
ကျွန်မ ရန်ရှာမိခဲ့တယ်၊စိတ်ဆိုးမိခဲ့တယ်၊သဝန်တိုမိခဲ့တယ်။
အချိန်တွေကြာလာတော့ မောင်ကျွန်မကိုစိတ်ကုန်လာခဲ့တယ်...
ပြီးတော့ ကျွန်မကိုချန်ရစ်ခဲ့တယ်...။
မောင်ကတော့ကျွန်မနဲ့ဝေးရာအဝေးဆုံးကိုထွက်သွားခဲ့တယ် ။
ထွက်သွားသူနဲ့ကျန်ရစ်သူမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့သူက အမြဲရှုံးရတယ်
ကိုယ့်ကိုထားရစ်ခဲ့သူကိုမှ မြတ်မြတ်နိုးနိုးမက်မက်မောမောကို တမ်းတနေမိတတ်တယ်
မောင်ထွက်သွားတာ ဒီနေ့နဲ့ဆိုရက်၁၀၀၀ရှိခဲ့ပြီ
နေ့ရက်တိုင်းကို ကျွန်မခက်ခက်ခဲခဲဖြတ်ကျော်နေရတယ်
မောင့်အပြုံးတွေက အဖြူရောင်နံရံတွေပေါ်မှာ
မောင့်အရိပ်တွေက အမှောင်ထဲကနေကျွန်မကိုခြောက်လှန့်နေသလို
မောင်ကကျွန်မကို အမြဲတမ်းလွှမ်းမိုးထားတယ်
မောင့်ကို ကျွန်မလွမ်းမိပါတယ်၊သတိရမိပါတယ်
ဒါပေမယ့် ကျွန်မမြင်နေတဲ့မောင့်ပုံရိပ်တွေ၊မောင့်အပြုံးတွေက အေးစက်လွန်းလှတယ်၊ရက်စက်လွန်းလှတယ် ။
မောင် ကျွန်မကိုထားရစ်ခဲ့ပေမယ့်
ကျွန်မကတော့ "မောင်"ဆိုတဲ့လူသားဆီကနေ ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ဘူး
ကျွန်မမောင့်အကြောင်းတွေ တွေးရတာပင်ပန်းလွန်းလှပြီ
စိတ်တွေလည်းနွမ်းနယ်လွန်းလှပြီ
"မောင်"ဆိုတဲ့နှောင်ကြိုးဆီကနေလွတ်မြောက်ချင်နေပြီ
မောင်ကရုန်းမနိုင်တဲ့ကြိုးတွေနဲ့ကျွန်မစိတ်ကိုချည်နှောင်ထားခဲ့တယ်
ကျွန်မလွတ်မြောက်ချင်တယ် မောင်ရယ်.....
ကျွန်မလွတ်မြောက်ခွင့်ရခဲ့ပြီ
ကျွန်မစိတ်တွေပေါ့ပါးသွားခဲ့ပြီ
ကျွန်မရဲ့အသက်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အေးစက်စွာ လဲလျောင်းနေလေရဲ့....။
Sue Khatt Nwe
